Araf – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Araf

Ruhların sonunda serbest bırakılacağı inancı, ortaçağ dininin merkezi bir parçasıydı. Yaşayanlar kendilerinin ve başkalarının ruhlarının Araf’ta geçirdikleri süreyi kısaltmak için artan miktarlarda enerji, para ve çaba harcadılar. Bu nedenle, yaşayanlar ve ölüler birbirine bağlandı.

Rahip her gün Araf’tayken Tanrı’nın merhametini bekleyen ruhlar için dua etti ve bireyler akrabaları ve arkadaşları için dua ettiler ya da vasiyetlerinde akrabaları için dua etmeleri için talimatlar bıraktılar. Vasiyetçilerin ebeveynleri veya akrabaları için dua edilmesini istemelerinin anlamı duygusallık değildi. Bu ruhlar Araf’ta azap çekecekti.

Araf’ın acıları içinde unutulmak korkunç bir kaderdi ve mümkünse duaları parayla satın alarak ya da bireylere ya da kiliseye yeni bir kadeh ya da başlık gibi hediyeler sunarak kaçınılması gerekiyordu. Bu süreç, kaçınılmaz olarak, çok sayıda yoksul ve sosyal olarak önemsiz, ödeyemedikleri için unutulacak ve böylece Araf’ta herhangi bir rahatlama olmadan acı çekecekti. Neyse ki Kilise bu ruhlara yardım etmek için yöntemler geliştirdi.

Her Ayin’de ruhlar için genel dualar yapıldı ve kutsanmış ordunun üçte biri Araf’taki ruhlara adandı. Özel bir gün olan All Souls Day, Araf’taki tüm ruhlar için bir Requiem Mass’ın düzenlendiği her yıl 2 Kasım’a da ayrıldı.

Bu genel duaların birçok ruha yardım ettiği düşünülürken, bireyler için yapılan dualar çok daha büyük fayda sağlıyordu. Belirli ruhlar için yapılan duaların, onların ıstırabını azaltmanın en etkili yolu olduğu düşünülüyordu. Bu nedenle bir ruhun hatırlanması çok önemli hale geldi. Toplumun en zenginleri için, günlük Ayinler ilahi rahipleri tarafından söylenirken, diğerleri her yıl ölüm veya cenaze töreninde anılırdı.

Ruh üzerinde yoğunlaşma ve ölüm ya da cenazenin yıldönümü, ölülerin anılmasının bir kilisenin kutlamalarında kilit bir unsur haline geldiği anlamına geliyordu. Ölüler için yapılan dualar, ister Mesih’in, ister azizlerin veya değerli kişilerin ölümüyle olsun, Hıristiyan yılına bir yapı kazandırdı.

Yıldönümleri kutlanırken, kişinin hangi yılda öldüğü önemsizdi ve gerçek ölüm yılının veya hatta yüzyılın ölüler için duaların obit rulolarına kaydedilmesi çok nadirdir. (“Obit” kelimesi, “ölüm” veya “ölüm günü” anlamına gelen Latince obitus’tan gelir.)

Hıristiyanlık döneminin tamamı bir yılda kutlandı. Bu mistik zaman ölçeği, kiliseye bağış yapanların yıldönümlerinin büyük Hıristiyan bayramlarına uydurulması ve bunun sonucunda duaların kusursuz bir şekilde ilerlemesi anlamına geliyordu. Ölülerin anılması ve yıldönümleri bu nedenle kendi başlarına bir model haline geldi ve yalnızca yıl için değil, aynı zamanda Tanrı’nın tüm tarihi ve geleceği içeren dünya planı için bir çerçeve oluşturdu.

Erzurum asri mezarlığı mezar bulma
Erzurum Asri Mezarlığı
Erzurum asri Mezarlığı iletişim
Erzurum MEZARLIKLAR MÜDÜRLÜĞÜ iletişim
Erzurum mezar yeri sorgulama
Erzurum Mezar yeri fiyatları
Erzurum Mezar Taşı Fiyatları
erzurum’da mermer mezar fiyatları

Tek bir yerde dua etmenin bir alternatifi, bazı manastır veya dini kurum gruplarında popüler olan karşılıklı dualar veya ölümlerdi. Bir rahip veya başrahip ölümü gibi önemli bir ölüm anında, bir keşiş veya haberci, ruh için dua talebiyle belirtilen manastır evlerinin etrafında seyahat ederdi.

Bu yolculuklar kapsamlı olabilir: Durham Piskoposu Thomas Hatfield’in 1381’de ölümünden sonra 139 manastır ziyaret edildi; Walter Skirlaw’ın 1416’daki ölümünden sonra 292 manastır; ve 1416’da da Durham Başrahibesi için 407 manastır.

Kont Wifred’in ölüm haberini taşıyan ve dua talep eden ünlü Fransız örneğinden farklı olarak, kısa mesafeler için rotanın sadece birkaç durumda belirlenebilmesi talihsiz bir durumdur. Güney Fransa’da 1051’de yüzden fazla manastıra yaptığı seyahatler ayrıntılı olarak haritalandırılabilir.

Bazen iki ayrı yer, Barnwell Priory ve Colchester Priory gibi karşılıklı bir anlaşmaya sahipti. Hastaneler de bazen birbirlerinin ölümü için dua ediyorlardı ve St John, Cambridge hastanesi kendi üyeleri ve diğer dini evlerin ölüleri, özellikle de Ely’deki hastanenin ölüleri için dua ediyordu. Bu hizmetler normalde dindarlar içindi, ancak bazen bu tür hizmetler önemli meslekten olmayanlar için de gerçekleşebilirdi. 1539’da Thomas Boyes, Lord Lisle’a Kutsal Roma İmparatoriçesi için Londra’da gerçekleşen karşılıklı bir hizmet hakkında yazdı.

Diğer dini kurumlar da kurucuları veya hayırseverleri için dualar sundu. Manastırlar ve manastırlar, himaye için dualarla karşılık verdiler ve onlarınki, saf ve erdemli bir hayat yaşayan kutsal veya kutsal kişilerin dualarıydı. Diğer uçta, hastaneler fakir, alçakgönüllü, sıkıntılı ve minnettar olanların dualarını sunabilir.

Araf’ta bireysel ruh için dua etmek için cemaat düzeyinde alternatif sistemler geliştirildi. Yaygın bir yöntem, ancak potansiyel olarak çok pahalı bir yöntem, bir ilahinin temeliydi. Bir ilahi, kelimenin tam anlamıyla, aile üyeleri için dualar dahil edilebilmesine rağmen, kurucunun ruhu için bir sunakta okunan bir Ayindi. Bu tanım içinde çok çeşitli olasılıklar vardı.

En ucuzu, mevcut bir rahip tarafından kurulmuş bir sunakta bir Ayindi. Diğer seçenekler, inşaat işi miktarı ve ilahiyatçı rahiplerin sayısı arttıkça giderek daha pahalı hale geldi. Ölçeğin alt ucunda kilise içindeki bir veya daha fazla rahip için yeni bir sunak vardı ve daha pahalı olan yeni bir ilahi kilisesiydi (bu, bir veya daha fazla ilahi rahip için bölge kilisesine bağlı bir binaydı).

En pahalı seçenek, daha sonra ilahilerinde kurucunun ruhu için dua edecek olan rahipler için özel konaklamaların yapıldığı bir “rahipler okulu” kurmaktı. Kurucu ayrıca ilahiye ve rahiplerine Ayin için gerekli olan malzemeleri vermek zorundaydı: cübbeler, kadehler, paten, sunak kıyafetleri ve mumlar.

İlahi genellikle kurucunun yaşamı boyunca başlatıldı, ancak ölümden sonra ruhu için daha önemliydi. İlahinin ömrü birkaç yıldan ‘sürekli’ veya para bitene kadar değişebilir. Kısa vadeli ilahiler parayla donatılabilirdi, ancak daha uzun vadeli ilahiler için topraklar, kiralar, apartmanlar veya diğer mülkler verildi.

Bu varlıklardan elde edilen gelir, rahip ve kurucu için Ayinler söylemek zorunda kalmış olabilecek yardımcıları için ödeme yapacaktı. En az bir vakada, Bridport’taki iki ilahi rahibinin evi için 1453 ile 1460 yılları arasındaki ayrıntılı hesaplar günümüze ulaşmıştır. Günlük harcamalar arasında mobilya alımı, bahçedeki yabani otları kesmek için bir tırpan ve el arabasını onarmak için ödenen kuruş yer alıyordu.