Artikülasyon – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Her koşulda korumanın önceki olasılığı nedir?

Orta Paleolitik insan kalıntılarının çoğunun “sadece iskelet elemanlarının parçalarından” bilindiğine dikkat çeken Gargett, mağaraların ve kaya sığınaklarının kemiği açık hava alanlarından daha iyi koruma eğiliminde olduğunu ve bu tür kapalı alanlardan kurtarılan neredeyse tüm Neandertal iskeletlerinin eksik olduğunu gözlemliyor. Bundan yola çıkarak Gargett, “eklemli iskelet unsurlarının mevcudiyetini açıklamak için alternatif açıklamalara eşit ağırlık verilmesini önermenin makul olduğuna”, yani yukarıda tartışıldığı gibi elverişli korumanın daha muhtemel olduğu yerlere inanmaktadır.

Bu nedenle Gargett, “yoldan uzak yerlerde” kişinin yalnızca kemiklerin daha fazla korunmasını değil, aynı zamanda küçük ve eklemli kemiklerin daha fazla korunmasını bulduğunu öne sürer. Bu tür “yoldan çıkmayan yerlerin” çoğu, kapalı alanların zeminlerindeki doğal çöküntülerdir ve Gargett’in mantığı, Neandertal kalıntılarının bulunduğu çöküntülerin bir cesedi içermek amacıyla yapay olarak kazıldığı kanıtlanmadıkça, o zaman defin göstergeleri inandırıcı değildir, totolojiktir.

Doğal özellikler açıkça ölüleri elden çıkarmak için kullanılabilir ve onları cenaze önbelleğe alma kategorimin örnekleri olarak yorumluyorum ve depolama gibi diğer orijinal nedenlerle kazılan özellikler daha sonra gömmek için de kullanılabilir.

Doğru, konu karışık, ancak içlerinde bulunan iskeletlerin kasıtlı olarak gömüldüğüne (veya benim adlandırdığım gibi önbelleğe alındığına) karşı çıkmak için doğal özellikleri kullanmak, neredeyse tamamlanmış her Neandertal iskeletini kasıtlı bir gömme olarak almak kadar basittir. Bazı durumlarda, örneğin Hovers et al. Amud 7 bebek için yapın. Çoğu akademisyen, eklemlemenin yanı sıra iskeletlerin iyi korunmasını kasıtlı gömmenin kanıtı olarak kabul ediyor gibi görünüyor.

Artikülasyonun önemi nedir?

Gargett, “her şey eşit olduğunda, [kapalı alanlarda] daha fazla sayıda ölen türlerin doğal olarak daha fazla sayıda korunacağını” ve Homo erectus gibi daha eski zamanların homininleri arasında iskelet korumasının kıtlığının basitçe şunu gösterebileceğini öne sürüyor. Neandertaller mağaralarda daha az zaman geçirdiler. Kapalı alanların sıklıkla kullanıldığına dair doğru, arkeolojik göstergeler yalnızca geç Orta Pleistosen’den gelmektedir.

Bununla birlikte, MIS5 öncesine tarihlenen kapalı alanlardan arkeolojik buluntu toplulukları genellikle hem litik hem de fauna açısından zengindir: Pettitt 2002’de birkaçını listeliyorum. Hayden’ın belirttiği gibi mantık, çökelme ve tafonomik faktörlerin kapalı alanlarda benzer kaldığını belirler. 

Bu nedenle, Gargett’ın yaptığı gibi, Neandertal iskeletlerinin kapalı alanlarda korunmasının basitçe bu alanların artan kullanımıyla ilgili olduğu söylenemez ve Bar-Yosef’in (1988) insanların ölülerini her zaman mezarlarının üzerine gömmediğine dair uyarısını hatırlamak gerekir. yerleşim yerleri. Eğer öyleyse, kesinlikle neredeyse tamamlanmış hayvan iskeletleriyle dolu olmalılar.

Ek olarak, Avrupa’daki birçok mağarada zengin Orta Paleolitik arkeolojinin ortaya çıkmasına rağmen, neden Defleur’ün (1993) belirttiği gibi sadece üç coğrafi küme ile sınırlandırılıyorlar? Gargett’in görüşüne katılmak için, Aurignacian mezarlarının yokluğunu, kapalı alanlardaki Gravettian mezarlarının azlığını ve Solutrean ve Magdalenian mezarlarının nadirliğini açıklamak gerekir.

Kendi kriterlerine göre, Neandertallerden daha yoğun olarak kapalı alanları kullanan Üst Paleolitik topluluklar, kesinlikle doğal özelliklere bürünmüş ve tesadüfen korunmuş olmalılar mı? Ama orada değiller.

Mersin Mezar Taşı Fiyatları
Mersin mezar yeri sorgulama
Mermer Mezar Taşı Fiyatları Mersin
Sivas’ta mezar yeri Fiyatları
çorum’da mezar taşı fiyatları
Mersin Mezar Yapımı
Mezar Fiyatları, Mermer
Hazır plastik Mezar Fiyatları

Ayrışma oranlarındaki değişkenlik,

dezartikülasyon dizileri ve  bozulma olasılığı nedir?

Gargett, anatomik elemanların dezartikülasyon, bozulma ve bozunma yoluyla değişen tahrip oranlarına işaret eder. Orta Paleolitik hominidlerin büyük çoğunluğunun, çok az iskelet olduğu için bir tür fiziksel rahatsızlığa yenik düştüğüne dair vardığı sonuçlar, gömme kavramı için pek tehdit edici değildir. Onun amacını burada görmek zordur.

Ayrıca, “herhangi bir türde ölüm sonrası rahatsızlığın gerekli olmadığı ve her durumda gerçekleşmediğini iddia ediyorum” şeklindeki sonucu, kendi görüşüyle ​​çelişiyor gibi görünmektedir. Buradan Gargett’ın söylemek istediği, eksik anatomik unsurları hesaba katmak için başka bir faktörün kullanılması gerektiğidir. Yine, bu biriktirme modlarından ayrı bir konudur.

Basit İnhumasyon

Çoğu akademisyenin, Avrupa’da La Ferrassie, La Roche-à-Pierrot ve Le Regourdou’da en az La Chapelle-aux-Saints, sekiz kişiyi kasıtlı cenaze töreni olarak kabul edeceğini söylemek muhtemelen adil olur; ve Yakın Doğu’da Kebara 1 ve 2, Amud 1, 7 ve 9, Tabun C1, Shanidar IV, VI, VII ve VIII ve Dederiyeh 1 yer alır.

Bu listeye birkaç tane daha eklenebilir, ancak bu bizi bazı Neandertallerin bazı zamanlarda ölülerinin bir kısmını gömdüğüne ikna etmek için yeterli olacaktır. Bundan basitçe “Neandertaller ölülerini gömdüler” sonucunu çıkarmak yanlış olur; Nadir bir olay olabilir, ancak birden fazla kişinin gömüldüğü bazı yerlerde belirgin olan tekrarlanan desenler, nispeten kısa ömürlü olsalar bile zaman zaman defin “gelenekleri” olduğunu düşündürür.

Burada basit inhumasyonun başlıca örneklerini tartışıyorum. Diğerleri, birden fazla mezar alanı dikkate alınarak aşağıda tartışılmaktadır. Önce bebeklerin gömülmesini tartışıyorum, çünkü bunlar genellikle “çukurlarda” olarak tanımlanıyor ve ilk bakışta yetişkinlerin sığ mezarlara gömülmesinden ayrı bir muamele gerektiriyor gibi görünebilir.

Bebekler ve çukurlar

Orta Paleolitik mezarlardaki fetüs ve bebeklerin oranı, esasen onların yaşamdaki oranlarını yansıtır, bu da ölümde yetişkinlerle aynı muameleye tabi tutulduklarını düşündürür. Tillier’in belirttiği gibi, Yakın Doğu’dan gelen Orta Paleolitik hominin örneğindeki bebek kalıntılarının sayısı nispeten fazladır, bu muhtemelen basit gömme korumasının sağladığı bir tafonomik önyargıyı ima eder.

Daha yaygın olarak, ölülerin veya parçalarının çukurlara atılması, bazı durumlarda, La Ferrassie ve La Chapelleaux gibi yerleşim yerlerinin paleotopografisini derinden değiştirdiği için, bazı durumlarda önemli olmalıdır. Fransa’daki Azizler ve Suriye’deki Dederiyehler vardır.

Çukurlardan çıkarılan insan kalıntıları genellikle gömme olarak yayınlanmaktadır, hatta boş bir çukur gömme olarak yayınlanmıştır ancak ‘çukur gömme’ olgusunu ayrıntılı olarak incelemeye değer. Bölümün sonuna doğru La Ferrassie’deki birkaç bebeği tartışıyorum.