Cenaze Alma – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

 Mağaralarda Cenaze Alma

Genel olarak Avrupa Orta Üst Paleolitik dönemi için gömülerin göreceli bolluğu göz önüne alındığında, Fransa’da Gravettiyen gömülerinin olmaması ilgi çekicidir. Abri Pataud gibi Gravettian yerleşim bölgelerindeki izole ve parça parça insan kalıntıları, orijinal olarak mezarları oluşturmuş olabilir ve mamut fildişi boncuklarıyla ilişkilendirilmiş gibi görünmektedir, ancak bu bireyler için kasıtlı mezarların kesilip kesilmediğini belirlemek artık imkansızdır.

Buna rağmen, Fransa’nın başka yerlerinde cenaze önbelleğe almayı düşündüren bağlamlarda kısmi ve tama yakın insan iskeletleri ele geçirildi; bu, bu uygulamanın bölgede devam ettiğini ve resmi gömme yapılmadığını gösterir.

Cro-Magnon, Les Eyzies, Dordogne’den kalanlar, Abri Pataud ile aynı kaya sığınağının altında mezar önbelleğinin saklandığına dair kanıt sağlayabilir. Görünür stratigrafik ilişkiler temelinde başlangıçta Aurignacien olduğu düşünülse de, bir Littorina sp. üzerinde 27680 ± 270 BP’lik bir AMS 14C ölçümü. iskelet materyali ile ilişkili kabuk, bunların Gravettien yaşında olduğunu gösterir.

Neredeyse tamamlanmış Cro-Magnon 1’in (“yaşlı adam”) kalıntıları ve diğer dört bireyin parçalanmış kalıntıları, Mart 1868’de, başka bireyleri temsil edebilecek bir dizi izole unsurla birlikte bulundu. Kemikler hardalla boyanmıştı; ~300 delikli deniz kabuğu (çoğunlukla Littorina sp.), insan kalıntılarının bulunduğu bölgeden ele geçirildi, ancak bunun kasıtlı bir ilişki olup olmadığı veya insan kalıntılarının işgal bağlamında bulunması nedeniyle bugün belirsizdir. 

Bugün bu kişilerin kasten gömülüp gömülmediklerini tespit etmek imkansız olsa da, yetkililer genellikle tamlık ve arkeolojik ilişki temelinde olduklarını varsayıyorlar (örn. ‘). Malzeme nasıl yorumlanırsa yorumlansın, aşağıda tartışılan Barma Grande ve Dolní Veˇstonice’nin Orta Üst Paleolitik üçlü mezarlarını ve Ostuni’den gelen kadın/yeni doğan gömünü hatırlatan, iki yetişkin erkeği, bir yetişkin kadın ve bir yenidoğanı temsil etmesi ilginçtir. 

İnsan kalıntıları, Grotte de Cussac, Dordogne’de yaklaşık 25.000 BP’ye tarihlenen üç ayrı yerden kurtarıldı. Bu, uzun, dar bir galeri şeklini alır ve iskeletler her durumda çöküntülere yerleştirilmiştir.

Manisa mezar yeri fiyatları 2021
Manisa Mezar Taşı Fiyatları
Manisa mezar yeri fiyatları 2020
Hazır plastik mezar Fiyatları
Manisa Mezar Yapımı
Afyon hazır mezar fiyatları
Manisada Mezar yapan firmalar
Manisa mezar yeri sorgulama

Locus 1’de, bir ergenin kalıntıları açık bir kış uykusu oyuğunun içine yerleştirildi; Locus 2’de, bir yetişkinin neredeyse tamamlanmış ve kısmen eklemli iskeleti, mağara duvarının dibine yakın bir oyuğa yerleştirildi ve görünüşe göre bir silt tabakasıyla kaplandı; Locus 3’te, üç yetişkinin kalıntıları, daha sonra sarkıtların oluştuğu ve mağara duvarına yakın bir yerde kireçtaşından bir “koltuk” üzerindeki bir çöküntü içine yerleştirildi.

Bunlar disarküle edildi ve kafatasına dair hiçbir iz bulunamadı, ancak kafatası sonrası iskeletin birçok parçasının yanı sıra falanjlar gibi küçük elementlerin geri kazanılması, bunun nedeninin çökelme sonrası süreçler olmadığını düşündürüyor. Ayrıca kemirme ve diğer işlemlerin olmaması, mağaranın etoburlar için erişilemez olabileceğini düşündürmektedir.

Kafaların cesetlerden daha önce çıkarılmış olması veya bırakıldıktan sonra çıkarılmış olmaları mümkündür. Dört yetişkin ve bir ergen, aşağıda tartışıldığı gibi, figüratif gravürlerin de üretildiği bir alanda mağaranın derinliklerinde dikkatlice bırakıldığı açıktır.

Mağarada çok az rahatsızlık olduğuna dair kanıt bulunduğundan, bu, kalıntıların kasten çöküntülerin içine yerleştirildiğini göstermelidir ve bunlardan birinin açıkça bir kış uykusu oyuk olduğu ve diğerlerinin buna benzediği göz önüne alındığında, muhtemelen yorumu çok fazla zorlamamaktadır. ölü ve kış uykusuna yatan ayılar arasında bir bağlantı çağırın.

Ayılar genellikle kış uykusunda ölür ve bedenleri derin mağaralarda nispeten yaygın bir yer olurdu, bu da ölümle bir bağlantıya veya belki de yaşam ve ölümün döngüsel doğasının bir sembolizmine yol açmış olabilir: ayılar kış uykusuna yatar (böylece sembolik olarak ölür) ve ilkbaharda hayata dönüş başlar.

Vilhonneur (Charente) köyü yakınlarındaki Les Garennes mağara sisteminde, en derin odada, bir Gravettian el şablonunun yakınında genç bir yetişkin erkeğin kısmi iskeleti bulundu.

Kafatası sonrası kalıntıları dağılmış olmasına rağmen, kafatası düşük bir galeriden kurtarıldı ve kalıntıların genel bağlamı, bir gömme olmasa da, muhtemelen bir “yer üstü gömme” olmasına rağmen, birincil bir çökelmeden kaynaklandığını ileri sürdü.

Başın konumu, cesedin orijinal konumunun bir göstergesiyse, bu, bu durumda, bir noktada bir el şablonunun üretimini gören küçük bir nişin duvarına karşı, cenaze önbelleğe alma ile tutarlıdır.

Hem Cussac hem de Villhonneur mağaralarında parietal sanatın varlığı, insan kalıntılarının önbelleğe alınmasının sanatın parçası olduğu daha geniş bir bağlamda gerçekleştiğini kuvvetle önerir. Cussac’ta, sanat doğrudan tarihlendirilmemiştir, ancak Gravettian Pech-Merle (Lot) ve Gargas sanatıyla güçlü tematik ve üslup benzerlikleri, Locus 1 için 25.120 ± 25.120 ± 120 BP.

Sanatın neredeyse tamamı, insan kalıntıları ile mağaranın aynı bölgesinde paneller halinde gruplandırılmıştır, ikincisi, mağaranın içine doğru ilerlerken ilk ve son olarak karşılaştığınız sanat panelleri tarafından ‘kapsüllenmiştir’. Vihonneur 1 yetişkin erkeğinin aynı galeriden bir el şablonuyla kurtarılması, ölü ve sanat arasında daha fazla kasıtlı ilişki olduğunu düşündürmektedir.

Bu, cenazeyi önbelleğe alma yerlerinin sembolik çağrışımlarının, artık mağaraların sanatsal ve ritüel alanı içinde daha geniş bir bağlamda bağlamsallaştırıldığının önemli bir göstergesi olabilir. İnsan kalıntılarının bulunmadığı durumlarda (çoğu durumda) mağara sanatının kayda değer bir deseni gösterilebildiğinden, nadir görülen cenaze önbelleğe alma eyleminin mağara sanatının ve ritüelinin gramerine uyduğunu öne sürmek cimrilik olacaktır. 

Avrupa Orta Üst Paleolitik mezarları

~29.000–21.000 BP’ye tarihlenen gömülerin göreceli bolluğu, bunların Avrupa’daki geniş benzerlikleri, genellikle zengin mezar eşyaları ve diğer dernekler, yerleşim yerleriyle ilişki ve ara sıra tekli, ikili ve üçlü mezarlardaki sıra dışı bireylere bir bakış, oldukça dikkat çekici bir şekilde göstermektedir. Kıta çapındaki Gravettien’in bölgesel ifadelerinin ortaya çıkmasıyla birlikte Orta Üst Paleolitik’in başlangıcında ritüel gömme yeni bir fenomen olarak ortaya çıktı.