Doğal Gömülme – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Cesedin maksatlı olarak korunmasının kanıtını ne oluşturur?

Gargett, Neandertal kalıntılarını içeren kesiklerin, çukurların ve çöküntülerin basit bir şekilde tanınmasının, amaçlı gömmeyi tanımlamak için yeterli olmadığını öne sürüyor. Bunun yerine, “yeni bir tabaka ayırt edilemedikçe, kalıntıların bilerek korunduğunu savunmanın mantıklı bir yolu olmadığını” öne sürüyor. O, bu argümanı, yeni (yani onu örten) tabakanın “amaçlı bir cenaze töreninin gerçekleştiğini kesin olarak ayırt etmenin anahtarı” olduğu fikrinden türetmiştir.

Gargett’e göre, ‘eğer üstteki çökeltiler, “çukur”un “dolgusunu” içeren daha kapsamlı bir tortunun parçasıysa, bu, üstteki çökeltilerin maksatlı gömülmenin sonucu olduğu argümanını büyük ölçüde zayıflatır”. Bu açıklamada herhangi bir mantık bulmak zor. Doğaları gereği, aynı tortular tarafından nihayetinde doldurulan mevcut tortullara yapılan kazılar nedeniyle, mezar dolgusunun üzerinde yeni tortuların birikmesine ihtiyaç duyulması için hiçbir neden yoktur.

Bu kesinlikle olası cenazeleri reddetmek için bir neden değildir. Hovers ve diğerleri tarafından tanımlandığı gibi, burada daha geniş bir sorun vardır: Homojen tortulları olan mağaralarda, modern kazı yöntemleriyle bile bir mezar kesiğini tanımlamayı bekleyemezsiniz. Sığ bir mezarın kazılması ve ardından onu çevreleyenlerle aynı tortullarla yeniden doldurulması, tanım gereği keskin bir mezar kesme bin yıl sonra tanımlanamayacak. Kesiklerin kanıt eksikliğini cenaze törenine karşı kanıt olarak kullanmak, bu nedenle ‘çıtayı gerçekçi olmayan bir şekilde yükseltmektir.

Mağaralara ve kaya sığınaklarına doğal gömülme olasılığı nedir?

Gargett’in Neandertal iskeletlerinin genellikle kaya düşmelerinin veya uyurken doğal ölümlerin sonucu olabileceğine dair alternatif açıklaması, kriyoklastik çökelme ortamlarına dayanır. Bu tür alanların ‘doğal olarak değişken, doğal olarak karmaşık, basit alan oluşumu ve kemik koruma modellerinin kullanımını ortadan kaldıran’ olduğuna dikkat çekerek, yine de malzemelerin mağara duvarlarına veya kayalar arasında olumlu bir şekilde birikebileceğine dair tek bir açıklama önerir.

Eğer durum böyleyse, o zaman hassas kemikler ve eklemdeki kemikler bu tür korunan yerlerde daha iyi korunma eğiliminde olacaktır. Çeşitli tafonomik faktörleri, hayvan davranışını ve uzaysal deseni hesaba katan bu sonuç, büyük bir basitleştirmedir. Bu tür konumların daha merkezi alanlardan ‘daha fazla korunması’ için hiçbir önsel neden yoktur: akarsular, enkaz akışları, çamur akışları, oyuklar ve etoburlar, alçak çatılara ve ‘yoldan uzak yerlere’ saygı duymazlar. 

Ek olarak, mezarların yapıldığı alanlardan elde edilen mevcut mekansal veriler, genel olarak arkeolojik malzemelerin yoğunluğunun bu tür konumlarda kümelenmediğini, dolayısıyla basit ve elverişli korumanın kesinlikle mümkün olamayacağını göstermektedir. Definler çok merkezi yerlerde olabilir ve oluyor; örneğin, Roc de Marsal’daki çocuk, mağaranın neredeyse tam merkezinden ve mağara ağzından 3 m’nin altında bulunmuştur.

Turq’un (1989) belirttiği gibi, sedimantolojik veriler kasıtlı gömme konusunda hala belirsiz olsa da, kesinlikle gömmeye karşı çıkmak için kullanılamaz. Amud 1’in neredeyse tam iskeleti de mağara duvarından 4 m yükseklikte ve mağaranın çıkıntı hattının hemen altında bulunmuştur; mağara içinde yayılan ana yerleşimin merkezi olduğu söylenemezse de, neredeyse korunan bir konum değildir.

Kebara 2 iskeleti, ocaklar arası tabakalaşmanın en yoğun olduğu merkezi bir konuma, yani “yüksek aktivite” alanına yerleştirilmiştir. Décapage olarak adlandırılan bu bölge, son derece zengin bir büyük memeli kemikleri kümesiydi.

Elazığ Mezar ustası
Elazığ mezarcı
Mezar Modelleri ve Fiyatları
Elazığ Mermer Mezar Fiyatları
Elazığ Mezar Yapımı
Tunceli mezar yapımı
Hazır plastik Mezar Fiyatları
Yozgat Sorgun mezar taşı fiyatları

Hovers ve ark. Amud 7 bebeğinin nişinde (doğası aşağıda tartışılmaktadır) doğal olarak çökelmesine ilişkin davanın mükemmel bir reddini sağlamıştır. Bireyler mağara duvarlarına yakın dururlarsa korunma olasılıklarının daha yüksek olduğu önermesini ilk bakışta kabul etsek bile, duvarlara karşı, özellikle de inek hayvanlarının nispeten tam hayvan kalıntılarının çok daha yüksek oranda görülmesi beklenebilir.

Bar-Yosef’in (2000) belirttiği gibi, durum açıkça böyle değildir. Ursus spelaeus’un Üst Pleistosen Avrupa’daki mağaralarda her yerde bulunmasına rağmen, birkaç zengin bölge dışında, denning bölümlerinin büyük çoğunluğu süt dişleri, pençe keskinleştirme işaretleri ve pençe izleri ile temsil edilir, bunlar tafonomik olarak zor fenomenlerdir.

Neandertal etoburları da her zaman diğer mağara kullanıcılarının kemiklerini biriktirmez: Aldhouse-Green’in belirttiği gibi, etobur aktivite kanıtı olan mağaraların bolluğuna ve saygın bir Orta Paleolitik eser kaydına rağmen, Neandertal kalıntıları İngiltere’de son derece nadirdir. Aslında, aynı şey Avrupa’da da geçerlidir, yani etobur kalıntılar ve mağaralardaki insan faaliyetinin arkeolojik göstergeleri, Geç Orta Pleistosen’den bu tür mağaraların belirgin şekilde artan kullanımına rağmen, Alt Paleolitik’ten itibaren bol miktarda bulunur.

Basit bir etobur aktivite/insansı kemik birikimi korelasyonu her yerde geçerli olsaydı, çok daha zengin bir Orta Pleistosen hominid fosil hipodigma beklenebilirdi. Bunun bir çökelme eğilimi olması da gerekmez: insan kalıntılarını bırakan etoburlar, kalıntıları esas olarak mağaraların kenarlarına doğru bırakmak için tutulamazlar bile.

Örneğin, Charente’deki Rochelot mağarasındaki MIS5 tortularında bulunan sırtlan işleme izlerini taşıyan parça parça Neandertal kalıntıları “découvertes dispersés le long de la galerie” idi ve neredeyse kesinlikle sırtlanlar tarafından mağaraya sürüklenen bir bireyi temsil ediyor.

Macaristan’daki Subalyuk Mağarası’nda (muhtemelen) bir yetişkin ve bir olgunlaşmamış Neandertal’e ait birkaç kalıntı, 20m2’den fazla bir alana yayılmış olarak keşfedildi. Orijinal ekskavatör böyle bir dağılmanın kesin nedenini belirleyememiş olsa da, örneğin Subalyuk 1’in manubriumunda, biyotürbasyonu olası bir neden yapmak için kemiklerde yeterli hayvan modifikasyonu mevcuttur.

Her koşulda korumanın önceki olasılığı nedir?

Orta Paleolitik insan kalıntılarının çoğunun “sadece iskelet elemanlarının parçalarından” bilindiğine dikkat çeken Gargett, mağaraların ve kaya sığınaklarının kemiği açık hava alanlarından daha iyi koruma eğiliminde olduğunu ve bu tür kapalı alanlardan kurtarılan neredeyse tüm Neandertal iskeletlerinin eksik olduğunu gözlemliyor.

Bundan yola çıkarak Gargett, “eklemli iskelet unsurlarının varlığını açıklamak için alternatif açıklamalara eşit ağırlık verilmesini önermenin makul olduğuna”, yani yukarıda tartışıldığı gibi elverişli korumanın daha muhtemel olduğu yerlere inanmaktadır.