Epigravet Gömme Uygulaması – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Epigravet Gömme Uygulaması

İlk ölümün ardından ölülerden en az birinin öldürülmüş olabileceği çift gömülerin ortaya çıkması ve Grotta dei Fanciulli çifte gömü ve San Teodoro gömmesinden bir bebeğin kemiklerine gömülü çakmaktaşı uçlarının kurtarılması Bazı mezarların en azından ‘doğal’ veya ‘normal’ ölümlerle ilgili olmadığını öne sürüyorlar. Bunlar göz ardı edilemese de, İtalyan Epigravet gömme uygulamasının, Bölüm 6’da tartışılan Orta Üst Paleolitik mezarları tanımlıyor gibi görünen ‘kötü ölümlerin’ kontrol altına alınması sürecini takip ettiği olabilir. bu örnekler için geçerli değildir.

Diğer yerlerde, resim daha az nettir. Rheinland’daki Neuwied-Irlich açık alanından parçalanmış insan kalıntıları, muhtemelen bir anne ve bebeği birlikte gömülü olan bir yetişkin, çocuk ve yenidoğanı temsil ediyor. Materyal şu ​​anda yeniden analiz aşamasında olmasına rağmen, bu cenazenin diğer detayları bilinmiyor.

Almanya’nın Bonn-Oberkassel kentinde bir kadın ve bir erkek iki yetişkin birbirine yakın gömülmüş gibi görünüyor. İskeletler taş ocakçıları tarafından bulunmuş olmasına rağmen, yan yana yerleştirilmiş gibi görünüyorlar, bu da bunun gerçek bir çifte gömü olduğunu düşündürecek kadar yeterli. (Defin için 11,800–12,000 BP, bir ‘iki noktalı’ faz kültürel derneği düşündürür.

Bu erken kazı için ayrıntılar eksik olsa da, ikisinin kalıntıları, yoğun şekilde hardalla boyanmış bir alanda birlikte bulunmuş gibi görünüyor. Dişinin kafatası ve üst gövdesi, özellikle dış yüzeylerde lekeliydi, bu da renklendiricinin eklemsiz kemiklerden ziyade giysilere veya sağlam bir vücuda uygulandığını gösteriyor.

Dernekler, evcilleştirilmiş bir kurt iskeleti, oyulmuş hayvan başı olan bir kemik iğnesi, bir serviksin (muhtemelen boynuz üzerinde) düz bir oyması ve hardal boyası ile boyanmış kesilmiş işaretli bir kızıl geyik kesici dişi içerir.

Bonn-Oberkassel, La Madeleine’in yanı sıra, ara sıra yapılan tek ve çift gömme uygulamasının Paleolitik’in sonuna kadar gerçekleştiğini ve haklı olarak Mezolitik gömü geleneklerinin atası olarak görülebileceğini gösteriyor. Sokak et al. Hem Neuwied-Irlich hem de Bonn-Oberkassel mezarlarının nasıl izole edilmiş, yerleşim yerlerinden uzağa yerleştirilmiş gibi göründüğünü, bu da ölülerin yaşayanların dünyasından ayrılmasına ilişkin bölgesel bir geleneği akla getirebileceğini kaydetti.

Polonya’nın güneydoğusundaki Wilczyce’deki Magdalenian açık hava sahasında bir fetüs/yenidoğan cenazesi bulundu. Alan mevsimlik bir av kampını temsil ediyor, muhtemelen sonbaharın sonlarında veya kışın başlarında yünlü gergedanların, atların ve diğer avların sömürülmesiyle ilgili , ve 12.870 ± 60 BP’ye tarihlenmektedir.

Kültürel materyalin çoğunda olduğu gibi, bebek kalıntıları, içindeki ~1 m2’lik sınırlı bir alandan da olsa, bir buz kama kalıbından kurtarıldı. Aynı bölgeden 80’den fazla delikli kutup tilkisi dişinden oluşan bir kolye ele geçirildi ve bunun bebekle ilişkili olduğu varsayıldı.

Site içindeki cenaze töreninin daha geniş bağlamı ilgi çekicidir. İrlandalı et al. bir konut yapısının altında (Pavlov I ile olası bir paralellik), faunal atıkların ortasında bulunduğunu ve bunun kanıtlanmadan önce bağlamı ve ilişkileri hakkında daha fazla ayrıntıya ihtiyaç duyulmasına rağmen, gömülmek yerine imha edildiğini düşündürdüğüne dikkat edin.

Samsun Mezarlıklar Müdürlüğü mezar sorgulama
Samsun mezarlıkları
Samsun Vefat Edenler
Samsun Büyükşehir Belediyesi Mezarlıklar Müdürlüğü
Samsun asri mezarlığı mezar sorgulama
Samsun Derecik Mezarlığı fiyatları
Samsun Mezarlıklar Müdürlüğü telefon
Samsun cenaze Hizmetleri

Rusya’daki Kostenki yörelerinden Orta Üst Paleolitik mezarlar Bölüm 6’da tartışıldı. İki örnek, bebeklerin ve yetişkinlerin tek tek gömme işleminin bölgenin Geç Üst Paleolitik dönemine kadar devam ettiğini gösteriyor, ancak mezarların kesin yaşları belirsizdir ve bunlar birbiriyle ilişkili olabilir. dönemin en erken kısmına kadar.

Pleistosen’in son birkaç bin yılı için bölge için net bir gömü örneği bilinmemektedir ve bu açıdan bölge, yukarıda tartışılan Avrupa örneklerinden farklıdır. Kostenki 18’de (Khvoiko) 9-10 yaşlarında bir çocuk, maksimum 120 cm boyutunda ve 40 cm derinliğinde üçgen biçimli bir mezarın dibine sol tarafına yatırıldı.

Herhangi bir mezar eşyası veya hardal boyası görülmedi. İlginç bir şekilde, sahada benzer büyüklükte ve şekilli iki çukur bulundu. Bunlar, ‘kenotaph’ gömü olarak yorumlanmasına rağmen, gömme içermiyordu. Bir başka olasılık da, başka amaçlarla kazılmış olan çukurların, tartışılan bebek Neandertallerin gömülmesi için görüldüğü gibi, zaman zaman cenaze kullanımı için uyarlanmış olmasıdır.

Kostenki 2’deki (Zamiatnin) karmaşık bir mamut kemikleri ve dişleri yapısının kalıntıları, uzun bir yapı oluşturdu (2,2 x 0,5 m boyutunda, içinde büyük yaşta yetişkin bir erkeğin kısmi iskeleti bulundu (Sinitsyn 2004). kısmen kötü korunmuş ve bozulmuştur ve yapının 1.5 m kuzey-batısında bulunan diğer kalıntılar muhtemelen aynı kişiye aittir.

İskeletle birlikte hiçbir kültürel öğe bulunamadı ve site için hiçbiri mevcut değil ve alan aralığından mamut kemikleri üzerindeki radyokarbon ölçümleri önemli ölçüde (~ 11.000 ila ~ 37.000 BP) sitenin şu anda tarihsiz olduğu düşünülmelidir. Daha sonraki Rus mezarları hakkında çok az şey söylenebilir.

Soffer (1985, 455) bunların 6. Bölümde tartışılan Kostenki XV ve Sungir Orta Üst Paleolitik örneklerinden daha az ayrıntılı olduklarını ve bu anlamda Avrupa Üst Paleolitik örnekleriyle paralellik gösterdiğini, ancak bu kadar küçük bir örnekle bunlar hakkında genelleme yapmak mümkün değil.

Kolektiflik: Mezarlıkların Geç Pleistosen kökenleri

Yukarıdaki tartışmadan açıkça görülmektedir ki, gömmeler, MÖ 11.000’den sonra yeniden ortaya çıkmalarına rağmen, büyük ölçüde 15.000–12.000 BP civarında binyılın bir fenomeni gibi görünmektedir. Açıkça görülüyor ki, tek bir gömme uygulaması, Avrupa’nın ve Yakın Doğu’nun çeşitli bölgelerinde Pleistosen’in sonuna kadar devam etti.

Bununla birlikte, bu süre zarfında, çok sayıda kişinin ölülerin imhası için ayrılmış belirli yerlere resmi olarak gömüldüğüne dair işaretler ortaya çıkıyor. Bu gelenekler, bir dizi Mezolitik toplu mezar yerinin bilindiği Holosen’e kadar devam ediyor. Bu siteler için resmi terim mezarlığı kullanılabilir.

Bölüm 1’de tanımladığım gibi, bir mezarlık sensu stricto, esasen veya tamamen ölülere verilen, yerleşim kanıtı çok az veya hiç olmayan bir yerdir. Katı mezarlıklar, çoklu gömme yerlerinden daha büyük olma eğilimindedir ve genellikle bir dereceye kadar mekansal organizasyon kanıtlanmıştır. Bununla birlikte, önceki gömmelerden en çarpıcı fark, ölülerin bu yerlerinde ifade edilen kolektiflik düzeyidir.