ERKEN DEFİNLER – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Galler’deki Pontnewydd Mağarası’nda Bulunan Cenazeler 

Merak uyandıracak şekilde aynı (çok geniş) zaman diliminde, erken Neandertal dünyasının kuzeybatı çevresinde bulunabilir. En az beş ve muhtemelen 15’e kadar Neandertal’in kısmi kalıntıları, Galler’deki Pontnewydd Mağarası’nda 225ka BP’den önce, yani MIS7’de biriktirildi.

Çoğu erkekti ve 20 yaşın altındaydı. Aldhouse-Green, etoburların bu miktarda insan materyali biriktirdiğini görmenin yorumu zorlamasının ve “bu nedenle, Pontnewydd’deki bu kalıntıların mağaranın karanlık girintilerinde bilinçli bir ölü birikiminden kaynaklandığını görmeye daha eğilimlidir.

Kalıntıların son derece parçalı ve eksik doğası göz önüne alındığında, elbette bunu güvenle tespit etmek imkansızdır, ancak yukarıda tartışılan ve yaygın olarak antropojenik bir birikim olarak görülen Sima de los Huesos malzemesine diş ve falanksların hakim olduğu unutulmamalıdır. 

Castel di Guido, İtalya

Roma yakınlarındaki Castel di Guido’da bir dere veya gölün kenarlarından 2-6 hominin temsil eden yedi parça parça kalıntı bulunmuştur. Bunlar arkaik (erectus benzeri) ve ilerleyici (Neandertal benzeri) özellikler taşır ve Acheulian litik ve Deniz İzotopu Aşama 9’a atanabilecek ılıman bir fauna topluluğu ile ilişkilidir.

Parçaların altısında kesiler vardır ve özellikle derin, v-kesitli kesiler bir parietal ve bir oksipital fragmanın dış yüzeylerinde görülebilir. Etçil kemiren (kemiklerde de görülür) ve tortu aşınması (yine kemiklerde görülür) bu açıkça tanımlanmış işaretleri açıklayamaz ve taş aletler tarafından üretilenlere çok benzerler.

Konumları, özellikle temporal bölgede büyük kasların ve bağların çıkarılmasını gösterir. Bir femur parçasında böyle bir işaret yoktur ve bu nedenle kesik izleri başın bükülmesini temsil ediyor gibi görünmektedir.

Özet: Alt ve Orta Pleistosen boyunca morbidite ve morg aktivitesinin gelişimi

İki değişim ekseni, en eski homininlerden Homo cinsinin ilk üyelerine kadar, bedene (hastalığın ve dolayısıyla Kronos zorlamalarının giderek artan bir şekilde değişen ifadeleri olarak) ve manzaradaki uzaya (gelişme olarak) odaklanan morg faaliyetinin gelişimini işaret eder. cenaze önbelleğe alma).

Vücut işleme örnekleri en eski hominin kayıtlarından göze çarpar ve bunların şempanzeler arasında tanık olunan ve Miyosen ve Pliyosen hominidleri ve hominoidler arasında beklenen morbiditenin mütevazı bir ayrıntısını temsil ettiğini varsaymak muhtemelen adil olur.

AL-333’ün cesetlerin uzun otların üzerine bırakıldığı bir yer olarak yorumlanması doğruysa, bu, yerlerin ölülerle olan özel ilişkisinin son derece uzun bir antik çağa sahip olduğunu gösterir.

Belki de bu şaşırtıcı değildir; Ne de olsa ilk homininler, su kuyuları ve yiyecek arama olanaklarının mevcut olduğu diğer alanlar gibi diğer yerlere tekrar tekrar çekildiler ve Bşempanzelerin, kendi türdeşlerinin öldüğü yerlerin belirli yönlerinden nasıl kaçındıklarını ve onlara karşı nasıl farklı davrandıklarını gördük. 

Bu anlamda, evrimsel tarihlerinin bir noktasında homininler arasında, ölülerin yok edilmesiyle ilgili belirli bölgelere anlam yüklemeleri için muhtemelen bir kaçınılmazlık vardır. Bundan sonra geriye, ölülerin saklanabileceği belirli yerler aramak veya hatta saklanabilecekleri küçük alanlar yaratmak kalır ve bu gelişmeler, ileride tartışacağım gibi, Homo sapiens’in en eski popülasyonlarına ve Homo neanderthalensis’e kadar izlenebilir.

Ankara Mermer Mezar Fiyatları 2020
Hazır plastik mezar Fiyatları
Yozgat Sorgun mezar taşı Fiyatları
Akhisar mezar taşı Fiyatları
Afyon hazır mezar fiyatları
Isparta Mezar Taşı Fiyatları
Polyester mezar fiyatları
Gaziantep Mezar fiyatları 2020

Cenazeyi Önbelleğe Almadan ERKEN HOMO SAPIENS’İN EN ERKEN DEFİNLERİNE

Bölüm 3’te, Kronos zorlamalarının sürdürülmesini ve Neandertal öncesi arkaik insanlar arasında cenazeyi önbelleğe almanın ortaya çıkışını tartıştım. Uygulamalar, ilkinin beden üzerinde yoğunlaşması ve hastalıklı bir ilgiden doğması anlamında, ikincisi ise bedenin, zamanın bir noktasında anlamlı hale gelecek olan bir imha yeri olarak tanımlanan bir yere kasıtlı hareketini içermesi anlamında farklılık gösterir.

Sima de los Huesos çevresinde en az 28 kişinin tekrar tekrar ifade edilmesi, bu tür anlamların yaklaşık yarım milyon yıl önce zaten var olduğunu gösteriyor gibi görünüyor. Bununla birlikte, bu noktadan sonra, arkeolojik kayıtlarda, yaklaşık 120.000 BP’den sonraya kadar, basit inhumasyonun ilk örneklerinin, içine bir ceset koymak ve örtmek için bir alanın kasıtlı olarak yaratılmasının belirgin olduğu zamana kadar, cenaze faaliyetinde biraz daha fazla değişkenlik tespit edilebilir.

Bu bölümde Homo sapiens’in ilk örneklerinden MÖ ~50.000-60.000 BP daha sonraki formlara kadar erken gömmelerini araştırıyorum. Bu uzun bir Üst Pleistosen dönemidir ve bunları güçlü ve anlamlı bir gelenek olarak birbirine bağlamak için erken olur, ancak en azından buluşsal amaçlar için bir araya getirmek adil görünüyor. Coğrafi olarak, desen bizi Afrika’nın kenarlarından Avustralya kadar doğuya götürüyor.

Bu aralık, kendi türümüzün kronolojisi ve dağılma modelleri göz önüne alındığında, en azından zaman zaman basit gömme işleminin, Afrika’dan ilk kez dağılan Homo sapiens’in davranışsal repertuarının temel bir parçası olması mümkündür. Bu uygulama ile birlikte vücut parçalarının Cronos kompulsiyonlarının işlenmesi devam eder.

Bu bölümde tartışılan örneklerin tarihlendirilmesi, Afrika ve Avrasya Orta Pleistosen’den biraz daha kesindir. Skhu ̄ l 9’un ‘arkaik’ Homo sapiens iskeleti, şimdiye kadar bilinen en eski mezar olabilir (Stringer 1998), ancak Tabun C1 Neanderthal’in 120 ka BP kadar eski olduğu ve her halükarda tüm Tabun dizisinin tarihlendirilmesinin mümkün olduğu düşünülebilir. hararetle tartışılan bir konudur.

Bölüm 3’te tartışılan Atapuerca’dan alınan Sima de Los Huesos örneği dışında, Avrasya’daki kapalı alanlarda ve yalnızca MIS3 ve MIS2’den (yani Orta Bölge) neredeyse tama yakın insan kalıntılarının bulunduğu MIS5’in alt aşamalarındandır. Üst Paleolitik) açık sitelerde bulunurlar. Bundan önce, Gamble’ın belirttiği gibi, bunlar ‘gerçekten küçük parçalardır.

Kronos Kompulsiyonları

Klasies River Mouth, Güney Afrika’dan izole edilmiş insan kalıntıları Homo sapiens’e atanan bir dizi cinsel olarak dimorfik bireyin parçalanmış kalıntıları, Güney Afrika’daki Klasies River Mouth’taki Ana Mağara’daki Orta Taş Devri işgal yataklarından kurtarıldı.

Bunlara birkaç kısmi çene kemiği, kafatası parçası ve uzun kemikler ve ayaklardan izole edilmiş birkaç kafatası sonrası eleman dahildir (Singer ve Wymer 1982 ve Rightmire ve ark. 2005’te alıntılanan makaleler). İnsan kalıntıları, SAS üyesindeki kümelenme ilgi çekici olsa da, en eski seviyeden en çok türetilen üstteki SAS üyesine kadar en az 10.000 yıl sürer. Verilerin cimri bir yorumu, kalıntıların çoğunun veya tamamının SAS U alt üyesi ~100.000 BP’den geldiğini gösteriyor.

Ana Mağaradaki parça parça insan kalıntıları, “bir yamyamlık olayı” sonucunda işgal bölgesine dağılmış az sayıda insanı temsil ediyor. Klasies’te birçok kişinin vücut parçalarının işlenmesi ve gıda atıklarının arasında bırakılmasının nedeni ne olursa olsun, insanların veya parçalarının – zaman zaman görünür bir şekilde ve hatta merkezi faaliyet alanlarında imha edileceği açıktır.