Figürinler ve Mezarlar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Örnek: toplum, patoloji ve sosyal duruş

Sosyal farklılıklar, cesetlere daha geniş anlamda nasıl davranılacağını da belirledi. Pavlov yerleşimlerinde izole ve parça parça insan kalıntılarının sıklığı dikkat çekicidir ve farklı bağlamları, dernekleri ve koruma durumları, birikimlerinde çeşitli faktörlerin rol oynadığını göstermektedir.

Görünen o ki, bu kişiler çürümeye ve çöpe atılmaya bırakıldılar ve kesinlikle defin korumasını alan kişilerden ayrı muamele gördüler. Mekansal olarak, Pavlov 31 el kemikleri konutların çevresinde bulundu ve muhtemelen bulundukları yakındaki küçük bir çukurdan aşınmıştı ve üzerlerinde görünen erozyon seviyeleri, beklenen mikrobiyal aktivite ile tutarlıydı. bozulmadan gömüldüler.

Bu nedenle, bir çift elin bir çukura gömülmesi, Pavlovian’da insan kalıntılarının dolaşımda olduğu fikrini ve bu nedenle, el kalıpları ve baskılar şeklinde ortaya çıkan el sembolizmini daha da desteklemek için düşünülebilir. Orta Üst Paleolitik’te mağara sanatı.

Komple gömme bu modelde göze çarpmaktadır ve yerleşim yerlerindeki kısmi insan kalıntılarını oldukça rahatsız edici mezarların kalıntıları olarak görmek zordur. Ancak bunlar, zemine (belki de yerleşim yerleri terk edildiğinde) veya elbette hiçbir arkeolojik kanıtın hayatta kalamayacağı platformlara maruz kalan ceset kalıntılarını yansıtabilir. Durum ne olursa olsun, bu varsayımsal ‘maruziyetler’ hala definlerden ayırt edilebilir.

Formicola ve ark. ‘Birkaç Üst Paleolitik gömü, seçilmiş bireyleri içeriyordu ve fiziksel çeşitliliğin o döneme ait seçici kalıplarda rol oynamış olabileceğini’ öne sürdüler. Belki de insan kalıntıları ‘iyi’ ölümleri ve ‘kötü’ cenazeleri yansıtıyordu.

Mezarlar Mı Yoksa Ritüeller Mi ?

Belki de ‘kötü ölümler’, modern bakış açımızdan ‘definler’ olarak tanımladığımız şeyde tam cesetlerin bırakılmasını açıklıyor. Birkaç Orta Üst Paleolitik gömünün bağlamı ve çağrışımlarının, doğaları gereği güvenle ritüel olarak kabul edilebilecek tuhaf ‘eski hikayeler’ ve etkinlikler ortaya çıkarması, gömme fenomenine, eğer bunlar gömü fenomenine benzer basit mezarlar olsaydı beklendiğinden daha fazla karmaşıklık katarsa ​​yadsınamaz. 

Gerçekçi olarak, gömmenin tüm Orta Üst Paleolitik toplumlarda nadir olduğunu ve bu nedenle cenaze töreni “normu” olarak alınamayacağını varsayabiliriz. Her ikisi de yerleşim yerlerinin kalbinde kozmolojik ve ritüel yaşamda, ‘Venüs’ figürinlerinde olduğu gibi rol oynamış gibi görünse de, cesetlerin bedenden çıkarılmasının ve vücut parçalarının dolaşımının norma daha yakın olup olmadığı belirsizdir.

Mezarların venüslerin karşılaştırılması, kafa kafaya bir yaklaşımdan mezarlara defin olarak odaklanmamızı ve onlara başka bir fenomen olarak yan yana yaklaşmamızı sağlar. Arkeolojinin emekleme döneminde keşfedilen bazı mekânlar hakkında bağlamsal bilgi eksik olsa da, başka bir yerde üstlendiğim gibi, ikisinin genel bir karşılaştırmasını kolaylaştıracak kadar yeterli bilgi varlığını sürdürüyor.

Isparta Mezarlıklar Müdürlüğü
Isparta mezar yeri sorgulama
Isparta Asri Mezarlığı nerede
Isparta Asri Mezarlığı yol tarifi
Isparta Mezar Taşı Fiyatları
Kütahya Mezar sorgulama
Isparta Belediyesi projeleri
Eskişehir mezar yeri bulma

Bunu burada ayrıntılı olarak tekrarlamayacağım, ancak birkaç noktaya değinmeye değer. Mezarların çoğunun erkek olduğu düşünüldüğünde, kadın heykelciklerinin yaygınlığı ilgi çekicidir. Bağlamsal bilgilerin, insan kalıntılarınınkiyle paralellik gösteren venüslerin birikmesinden kurtulduğu durumlarda, yani bunlar Fransa’daki mağaralarda saklanır ve aksi takdirde kıtadaki çukurlara ‘gömülür’.

Figürinler ve mezarlar arasında daha spesifik paralellikler göze çarpmaktadır, özellikle:

• defnedilmeden önce (beden veya heykelcik), üstünde veya yakınında ateşle ilgili bir endişe;
• muhtemelen et ‘sunularını’ temsil eden, büyük, tehlikeli kaynak hayvanlarının kemikleriyle bir ilişki;
• esrarengiz kemik ve mamut fildişi öğeleriyle bir ilişki;
• gömme üzerine ara sıra taş blokların yerleştirilmesi;
• genellikle yaşam boyunca parçalanma ve dolaşımı içeren karmaşık bir ‘kullanım ömrü’;
• vücutta ve/veya mezarda aşı boyası kullanımı;
• genellikle çizgiler veya süsleme ‘bölgeleri’ olarak gövdenin detaylandırılması;
• baş bölgesi ile kafa bölgesinin detaylandırılması;
• ara sıra kasık bölgesine gönderme.

Bu şekilde bakıldığında, yani onların ‘mezar’ oldukları açısından değil, definlerin venüslere benzediği varsayımından hareketle, Orta Üst Paleolitik gömü olgusuna daha öğretici bir yaklaşım olabilir. Elbette bunlara anlamsal olarak gömme dememiz gerekir ve ayrıca ritüel eylemler olarak görülmeleri gerekirken, modern dünya görüşü gömmelerinde bizim gibi hiçbir şekilde işlev görmemiş olabilirler.

Özellikle onları mamut kürek kemiğiyle (Prˇedmostí, Krems-Wachtberg) örtmek, tahtayla sabitlemek (Dolní Veˇstonice), sıkıca bağlamak (Kostenki 14 ) veya taşla tartın.

Mezar çukurlarına veya yakınlarına ocakların yerleştirilmesi (Lagar Velho, Barma Grande, Dolní Veˇstonice) ve bunların ateşle daha geniş çağrışımları, Brno II’ye bırakılan nesnelerin tuhaf görünümü gibi bazılarıyla ilişkilendirilen ayrılma ritüelleri. Paviland ile kırılmış fildişi çubuklar, cesetlerin bırakılmasından önce, sırasında ve sonrasında mezar başında olağan dışı eylemler olduğunu düşündürür, bu da gömmenin başlı başına daha geniş bir ritüel eylemlerin parçası olduğunu ve kendilerinin daha geniş ritüel dünyaya karıştığını düşündürür. onları destekleyen kozmolojik inançlarla birleşmişlerdi.

Böyle bir görüş, birkaç cenazede yansıtılan tuhaf bireyleri ve koşulları barındırır. Bu yorumda, Orta Üst Paleolitik’te anladığımız şekliyle gömme yoktur, ancak zengin ve karmaşık bir ritüel eylemler dizisi vardır.

Orta Magdalenya’da Cinayet

Güney Polonya’daki Maszycka Mağarası, Magdalenian III’ün Navettes ile tek bir işgaline atfedilen ve 14C ölçümleri ~14.000 ile 15.000 BP arasında olan, son derece iyi korunmuş bir kamp alanıdır. Taşa göre kemik ve boynuz üzerindeki eserlerin yüksek oranı ve iyi derecede uzamsal çözünürlük, buna “Paleolitik Pompeii” denilmesine yol açmıştır.

İşlenmiş fauna kalıntıları, litikler, organik eserler ve insan kalıntıları grupları, mağaranın dış odası içinde çeşitli işlevsel alanları tanımlamıştır ve tüm buluntuların homojenliği ve ince bir tabakadan kurtarılmaları, alanda tek bir mesleki bölümün temsil edildiğini göstermektedir.

Alanın yorumsal merkezinde, en azından bozulmayan malzeme açısından, ‘tam’ olduğu, yani yapılması oldukça zaman alan ve genellikle terk edildiklerinde sitelerden kaldırılan eserler olduğu gözlemi yer almaktadır. halen Maszycka Mağarası’nda bulunmaktadır.