İnançlar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Ölülerle İlgili İnançlar

Kabaca beş metre kare büyüklüğünde olan mezar, iki yanı ve arkası boyunca uzanan, kayadan kesilmiş, bel hizasında kesintisiz bir seki bulunan bir odadan oluşuyordu. Bir depo çukuru genellikle ya sıralardan birinin altına ya da odanın arka köşesine oyulmuştur.

Bazen, benzer planlı ikinci bir oda eklendi. St Etienne veya Beth Shemesh’tekiler gibi toplu mezarlarda, odalar merkezi bir mahkemeden açılır. Ölen kişinin bedeni sırtüstü yatırılır, uzatılır, bir sıra üzerine veya (bazı Kudüs ve Gibeon mezarlarında) bir ‘dinlenme yerine’ (lahit veya oyuk-niş) konulurdu. Taş yastıklar ya da koltuk başlıkları (kafayı desteklemek için kayaya oyulmuş kalıplı girintiler), ölen kişinin rahatı için sık sık sıraya ya da dinlenme yerine oyulmuştur.

Ölünün düşmesini önlemek için korkuluklar ve lamba nişleri de genellikle mezarlara oyulmuştur. Ölüler için sağlanan seramik kaplar, çanaklar ve kandiller; daha az sıklıkta kavanozlar, kadehler, sürahiler, kilerler ve kepçeler; ve nadiren, pişirme kapları ve şarap sürahileri yer alırdı.

Lambalar ışık sağlıyor, kavanozlar sıvı tutuyor, kaseler yiyecek maddeleri ve testiler yağ kokuyordu. Çoğu gemi yerel olarak yapılırken, Kıbrıs ve Kıbrıs-Fenike ithalatı da sağlandı. Diğer yaygın mezar eşyaları arasında bok böcekleri, bıçaklar, ok uçları, pullar, mühürler, çıngıraklar ve kadın sütun figürinleri vardı. Cenazenin ardından, aile üyeleri veya başkaları, ölülerin tesellisi için kurbanlar sunar ve belki de düzenli olarak (zebah hayyammiml zebah mispaha) kutsamalar dilerdi. Yas tutanlar, bahis marzeahında teselli arayabilirdi.

Yahudalıların ölülere muamelesiyle ilgili olarak çizilen üç ikiliğin yeniden incelenmesi gerekiyor: zengin-fakir, Kenanlı-İsrailli ve resmi-halk/popüler. Geri getirilen gömü sayısı, tahmini Yahuda nüfusu ile örtüşmemektedir, bu nedenle, seçilmiş bireylerin sıra mezarlara defnedildiği ve ‘çoğu insanın basit bir cenaze törenine katıldığı’ varsayılmaktadır.

Kralların ve Shebna gibi güçlü adamların mezarlarının İncil’deki açıklamaları bu varsayımı güçlendirir. Ne yazık ki sıradan insanların cenazeleri ayrıntılı değildi, bu yüzden varsayım sessizlikten gelen bir argümanı temsil ediyor. Etnik olarak çeşitli bir yerleşim yeri olan Lakiş dışında, MÖ sekizinci yüzyılda ya da daha sonraki Yahuda’da tek bir basit mezar bulunmamıştır. Ancak Mukaddes Kitap, Kudüs’ün dışındaki Kidron Vadisi’nde ortak bir mezarlık olduğunu sitem ederek kaydeder.

Bolu Hazır Mezar Fiyatları
Bolu Mermer Mezar Fiyatları
Mermer Mezar Fiyatları 2021
çorum’da mezar taşı fiyatları
Mozaik Mezar Fiyatları
Hazır mezar Fiyatları Bursa
Mezar Taşı Fiyatları 2021
Hatay Antakya Mezar taşı Fiyatları

Ataların mezarına aile cenazesi, Yahuda sosyal ve ekonomik organizasyonunun ayrılmaz bir parçasıydı. Aile mezarına defnedilme, nahald veya miras üzerinde sürekli bir hak iddiası ve atalar için ölüm sonrası bakımın sağlanmasını ve bunun sonucunda yaşayanlar için faydaları garanti ediyordu.

Bu nedenle, tek bir cenaze töreni, temel Yahudi-Yahvis ideolojik ilkelerinden bir sapma teşkil ederdi. Göreceli zenginlikteki çeşitlilik mezarlarda kanıtlanmıştır. Kudüs mezarları açık ara en iyi işçiliği ve en büyük değeri sergilemiştir, ancak örnek mezarlar da Gibeon ve Tell Judeidah’da kesilmiştir.

Kudüs dışındaki sıra mezarlar genellikle daha düşük işçilik sergiliyor ve geri alınan mallar daha az değerliydi. Zenginlik dereceleri, mezar toplulukları arasında da belirgindi. Daha zengin koleksiyonlar, Demir Çağı’nın prestij öğeleri olan metal ve ithal nesneleri içeriyordu.

Kenanlı-İsrailli ve popüler-resmi ikilemler sıklıkla eşanlamlıdır. Ölü kültüyle ilgili olarak, MÖ onuncu yüzyıldan itibaren, “Kenanlı” veya “pagan” özelliklerini koruyan popüler uygulamaya karşı resmi bir Yahvist-Yahudi/’İsrailli’ konumu tahmin edilmektedir.

Bu ikilikler, ölüm kültleri gibi ‘bağlayıcı’ unsurları hoş gören veya yasaklayan M.Ö. Ancak, bu inançtan kaynaklanan uygulamalarla birlikte güçlendirilmiş ölü inancı olarak tanımlanan ölü kültü, Demir Çağı boyunca İsrail pratiğinin bir özelliğiydi.

Kutsallık ve Tesniye Kanun Kodlarını yayanlar, Tesniyeci ve peygamberler (özellikle Isaiah), Kudüs Tapınağı kültünü ve halkını arındırmaya ve kendi ayrıcalıklarını ve rollerini korumaya çalıştılar.

Ölüleri ve ölümden bilgi edinenleri itibarsızlaştırmaya yönelik bu hareketler, MÖ sekizinci yüzyılın sonlarında başlayan ‘resmi’ politikaydı. Talimatların, ölülere danışan aracılara, rahiplere ve peygamberlere, yani otoriteye meydan okuyan ve transmundane’ye erişim iddiasıyla kendinden menkul “meşru” rahiplerin ve peygamberlerin bazı rollerini gasp eden bireylere yönelik olduğu görülüyor. 

Yahuda vatandaşlarına ölülere ondalık yiyecek sunmamaları ve aracılar aracılığıyla ölülere danışmaları yasaktı, ancak ne ölülerin ihtiyaçlarını karşılamaları ne de onlara şahsen danışmaları yasaktı. Memurluğun ölüm kültü faaliyetlerini kısıtlamaya veya durdurmaya çalışmadığı gerçeği, kültün Yahudi sosyal, dini ve ekonomik dokusuna ne derece entegre olduğunu kanıtlar.

Bu dönemde, Kudüs de dahil olmak üzere arkeolojik alan çalışmaları yoluyla ortaya çıkarılan malzeme kalıntılarında değişiklik olmaması, ölülerle ilgili uygulamalarda veya tutumlarda genel bir değişiklik olmadığı yorumunu desteklemektedir. Eğer yaygın uygulama ‘popüler’ olarak etiketlenecekse, o zaman Yahudi ulusal ve dini yetkilileri de dahil olmak üzere Kudüs sakinleri de ‘popüler’ uygulamayı izledi. İlahi atalar, ‘elohe’abiw, krallık var olduğu sürece, Yahudi dininde ve toplumunda hayati varlıklar olarak devam ettiler.

DEMİR DÖNEMİ DEFİN KATALOĞU

MÖ 12. ve 11. Yüzyıllardan kalma Basit Mezarlar

Afula Doğu Mezarlığı’nda, Hayfa Üniversitesi ve İsrail Eski Eserler Bölümü’nden M. Dothan, Erken Tunç Çağı enkazına oyulmuş sığ, dikdörtgen biçimli mezarları kazdı. Dört mezar, Tabaka IIIB’den Mezar 4 ve Tabaka IIIA’dan Mezar 1-3’ün her biri, başı kuzey-kuzeybatıya doğru sırtüstü yatan tek bir birey ve mezarın batı tarafında, genellikle kafaya yakın bir yerde çanak çömlek teklifleri içeriyordu.

En erken mezar olan 4. Mezar’da yedi kollu hurma ile süslenmiş bir çömlek, kepçe testi ve çanak çömlek parçaları bulunmuştur. Mezar 1’e bir çocuk küpü gömü yapılmıştır.

Mezar 2’den bir sürahi, T. Dothan tarafından “Filistin çanak çömlek üretiminin erken bir evresini yansıtabilecek, Filistin çanak çömleklerinin monokrom çeşidinin” “şekil ve dekorasyon açısından benzersiz” olarak tanımlandı. Mezarların arasında ve üzerinde çeşitli boy ve şekillerde çanaklar ve bir hacı şişesi bulunmuştur.