İsrail’deki Kazılar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Qafzeh, İsrail

İsrail, Nasıra yakınlarındaki Djebel Qafzeh’de 1930’larda, 1960’larda ve 1970’lerde yapılan kazılar, Anglofon literatüründe genellikle Qafzeh Mağarası olarak anılan, Homo sapiens olarak sınıflandırılan 13 tam veya tama yakın hominin kalıntılarını ortaya çıkardı.

Bunlardan beşi, daha önceki kazılarda ve sekizi daha sonraki kazılarda ele geçirildi ve bunlara ek olarak, bir dizi izole kalıntı biliniyor, ancak bunların rahatsız edici mezarları mı yoksa daha karmaşık ölüm sonrası bireyleri mi temsil ettiği açık değil. tafonomiler. Tillier’in (2008) belirttiği gibi, yetişkin olmayanların göreli bolluğu (örneklemin yüzde 60’ı) dikkat çekicidir.

Tüm hominin kalıntıları Alt Paleolitik tabakalardan türemiştir ve mezarların kendi kemiklerindeki ESR tarihlerine ve aynı seviyelerdeki yanmış çakmaktaşı üzerindeki TL tarihlerine göre 90.000–100.000 BP’ye tarihlenmektedir. Mezarların yerleştirildiği katmanlar kemikler, litikler ve ocaklar içermesine rağmen, litik topluluklar oldukça homojendir ve bu sırada alanın genel amaçlı bir kamp olarak değil, muhtemelen mezar için göreve özel bir alan olduğunu göstermektedir. 

Cenaze uzmanlığı belirsiz olsa da, site şu anda kesinlikle sıradan bir kamp gibi görünmüyor. Alt tabaka XXII’den türetilen Qafzeh 11 ergen hariç, tüm hominin kalıntıları aynı tabakadan, Neuville’in Bed L’sinden ve Vandermeersch’in XVII tabakasının çoğundan türetilmiş gibi görünüyor.

Bu seviyelerin tortuları hızla birikmiştir; bu ve litik buluntu topluluklarının homojenliği, mezarlar için nispeten sıkı bir kronoloji için tartışıyor ve mağaranın girişinin yakınında ve 1960’lardan beri keşfedilen mezarların güney duvarına yakın mekansal kümelenme, kesinlikle bir yerleşim ‘geleneği’ kavramını destekliyor. Bu büyük mağarada zaman içinde yaygın olarak yerleşmiş olan gömülerin rastlantısal birlikteliği yerine bu bölgededir.

Mağaranın Orta Paleolitik yerleşiminin, mezarların biriktirildiği dönemin ötesinde devam ettiği göz önüne alındığında, daha sonraki Orta Paleolitik XV-III katmanlarına ait insan kalıntılarının bulunmaması ilgi çekicidir. Sekans boyunca litik eserlerin miktarı benzer kaldığından, mağaranın daha sonra daha az veya daha az kişi tarafından kullanıldığı ve bu nedenle mezar faaliyetinin olmaması mağaranın kullanımında gerçek bir değişikliği yansıtıyor gibi görünüyor.

Trabzon Mezar Taşı Fiyatları
Trabzon Mezar Yapımı
Trabzon Mermer Mezar Fiyatları
Trabzon mezar yeri fiyatları
Trabzon Hazır Mezar
Granit Mezar Fiyatları Trabzon
Bafra mezar Fiyatları
Siverek mezar taşı Fiyatları

Açıkça, mağaranın cenaze işlevi olmaktan çıktığı, muhtemelen bölgenin erken modern insanlarının ölülerini ne zaman ve nereye gömecekleri konusunda kültürel kararlar aldıklarını gösteriyor. Bu gözlem, Hovers ve ark. gerçek bir davranışsal farklılığa atıfta bulunun.

En az altı Qafzeh bireyi resmi cenaze törenlerini temsil ediyor gibi görünüyor. Defleur’un belirttiği gibi, Qafzeh 6, 7 ve muhtemelen 3’ün parça parça kalıntılarının, farklı bireylere ait olmalarına rağmen, orijinal olarak aynı mezara gömüldükleri düşünülebilir, ancak Skhu ̄ l VII ve X’de olduğu gibi bugün bunu doğrulamak mümkün değildir.

Kasıtlı bir çifte gömmenin belki de en açık örneği, Qafzeh 9 yetişkin ve Qafzeh 10 çocuğunun, ikincisi birincisinin ayaklarının dibinde bulundu ve muhtemelen bir çocuğun annesiyle birlikte gömülmesini temsil ediyor.

Sedimentolojik koşullar, yaklaşık 1,4 × 0,5 m boyutlarında bir dikdörtgen olan belirgin bir mezar kesiminin tanınmasına izin verdi. İlginç bir şekilde, çocuğun ayakları kayıptı, ancak taburcu olduktan sonra herhangi bir rahatsızlık belirtisi bulunmadı; her iki iskelet de yataydı ve tamamen anatomik artikülasyondaydı. İskeletlerin yakınında bol miktarda hardal parçası ele geçirildi.

Birkaç hardal rengi parçasına ek olarak, Qafzeh 8, kazıma izleri taşıyan büyük bir hardal rengi blok ve tamamen tesadüfi olması muhtemel olmayan iki işlenmiş çakmaktaşı ile ilişkilendirilmiş görünüyor.

Aslında, XXIX-XVII. tabakalardan en az 84 hardal parçası ele geçmiştir ve bunların çoğu, stratigrafik katmanlarına bakılmaksızın kazının batı tarafında 4 m2’lik bir alanda kümelenmiştir.

Bunlardan bazıları kullanım izleri taşıyordu ve koyu sarı lekeli eserler, pigmentin mağarada kullanıldığını daha da doğruluyor. Görünüşe göre, muhtemelen definlerle ilgili faaliyetlerde kullanılmak üzere, aşı boyası işlemenin açıkça tanımlanmış bir alanı vardı. En azından XVII. Tabakadaki en yüksek sayıda gömü (beş) ve en büyük, ağır hardal parçalarının en yüksek sıklığı arasındaki ilişkide bir derece korelasyon açıkça görülmektedir.

Bir mezarın yerini işaretlemek ve/veya hizalamak için taş blokların kullanılması, Qafzeh 11 çocuk gömmesinde kanıt olabilir. Mezarın kenarlarında, mağara duvarına yakın yerlere en az 40 cm boyutunda bloklar bırakılmıştır. Gövdenin üzerine de büyük bir blok yerleştirildi ve muhtemelen göğse yakın bir şekilde kenetlenirken, eller ve kafa tarafından büyük bir boynuz ve kızıl geyik ön kemiği kurtarıldı.

Mezar kesiminde bol miktarda kırmızı aşı boyası da bulundu. Mezar kesiminin netliği, mezarın mimari öğesi olarak taş blokların kasıtlı olarak yerleştirilmesi ve mezar dolgusunda başka öğelerin bulunmaması göz önüne alındığında, kızıl geyik boynuzu, kemik ve hardal rengi parçalarının kasıtlı mezar katkıları olması muhtemel görünmektedir.

Bu, Orta Paleolitik kültür derneğine sahip bilinen en zengin mezardır. Şaşırtıcı bir şekilde, Defleur (1993, 148), mezar kesiminin  en az 1 × 0,5 m boyutlarında – mezarın yüzde 50’sinden daha azını kaplayan, içinde biriken ceset boyutu için çok cömert olduğunu belirtmiş ve bunun tahmininde bulunmuştur. mezar muhtemelen şimdi yok olan diğer kasıtlı kapanımları içeriyordu.

Bu ilginç bir olasılık, ancak genellikle mezarın ayakları ve ‘alt’ mezar alanındaki büyük taş blokların konumu, mezarın içine blokların yerleştirilmesine izin verecek şekilde kasıtlı olarak büyük kazıldığını düşündürüyor, mezarın ayaklarında. Bu doğruysa, blokların işaretçi olarak işlev görmesi büyük olasılıkla görünüyor.

Hovers ve ark. (2003, 507), mezarlar, izole edilmiş insan kalıntıları, hardal sarısı, yenmeyen deniz yumuşakçaları ve Qafzeh’deki yangınla olası bir ilişki arasında bir ilişki olduğunu not eder, bunların hiçbiri üst katmanlarda belgelenmemiştir. Kabuk boncukların da XXIV. tabakadaki bir gömüyle ilişkilendirilmiş olması mümkündür.

Hovers ve ark. (2003, 508), derneğin ‘yapılandırılmış bir davranışlar bütününü’ yansıttığını belirtti. Bu ilginçtir, çünkü eğer doğruysa, daha sonra Sınır Mağarası’nda bulunabilecek, zaman zaman birlikte değişen kişisel süsleme ve gömme kullanım kalıplarının girişini temsil edebilir.

Bu verilerin ortaya çıkan bir “sembolik kapasite” ile ilgisi tartışmalıdır; Hovers ve ark. (2003, 508) ‘ölü akraba kemikleri, fiziksel benzerlik yoluyla göndergelerine işaret ettikleri için en azından yaşayan kişinin ikoniktir’.