Kaya Mezarları – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Kaya Mezarları

MÖ dokuzuncu yüzyıldan sekizinci yüzyıl sonlarına kadar uzanan kaya mezarlarının üç farklı türünü ayırt etti: üçgen tavanlı mezarlar, düz tavanlı mezarlar ve piramit şeklinde çatılı yer üstü monolitik mezarlardır.

Düz tavanlı mezarlar Yahuda’nın her yerinde normdu. Şimdiye kadar Kidron Vadisi kayalıklarının başka bir bölümünde ve Ahzib’de başka üçgen çatılı mezarlar bulunmuştur. Monolitik mezarlar (3, 28, 34, 35) benzersiz kalır. Bunlar, üç veya dört taraftan ana kayaya oyulmuş küp şeklinde bir mezardan oluşuyordu.

Cephenin üst kenarı boyunca çıkıntılı bir kenar veya Mısır kornişi oyulmuştur ve küpün üstüne bloklardan piramit şeklinde bir çatı inşa edilmiştir. Dört mezardan üçü, kapının yanındaki cephede mezar yazıtları taşıyordu.

Silvan mezarları klasik sıra mezarlara benziyordu: kare-dikdörtgen tek bir oda, yanlardaki veya arkadaki gömü yerleri ile güçlendirildi. Standart sıralı mezarlardan farklıydılar, çünkü çoğunda yalnızca bir veya iki kişi için mezar yerleri vardı ve depo yoktu. Sadece düz tavanlı mezarlarda sekiler bulunurken, tüm düz tavanlı mezarlarda seki bulunmaz.

Mezar 15 ve 24’te oluk nişlerine paralel ve yanlarına sekiler işlenmiştir. Geriye kalan mezarlarda nişlerde üstü örtülü yalaklar, nişlerde açıkta olmayan yalaklar veya taş tabut/oluklar sağlanmış olup, bunların hiçbirinin tespit edilmediği yerlerde ahşap seki, yalak ya da leğen olduğu varsayılmıştır.

Mersin mezar yeri fiyatları
Mersin Mezar Fiyatları
Mersin mezar yeri sorgulama
Mersin Mozaik Mezar Fiyatları
tarsus’ta mezar taşı yapan yerler
Mezar Fiyatları 2020
Yozgat Sorgun mezar taşı fiyatları
Zonguldak Mermer Mezar Fiyatları

Ussishkin, Silwan mezarlarına paralellik arayışında, doğu Akdeniz havzasının her yerinden mimari olarak benzer mezar örnekleri topladı. Ağrı ve Kıbrıs mezarları beşik tavanların ahşap kirişli üçgen tavanların skeumorfları olduğunu açıkça göstermiştir.

Ussishkin’in bulguları, sıra mezarların konutlara benzemek için tasarlandığı iddiasını desteklemektedir. Kazıda kenar boşlukları, imitasyon gömme ahşap panolar, kandil nişleri, yastıklar ve korkuluklar gibi işlevsel ve dekoratif detaylar tespit edilemese de, mezarlar bu özelliklerin taş skeumorflarını koruyabiliyor.

Türkiye geneli, her ilde özel ekiplerimiz tüm defin işlemlerinizi kolaylıkla halledip sizi bilgilendirir.

Aşağıda tartışılacağı gibi, Yahudalılar ölümden sonra yaşama inanıyorlardı. Sıra mezarın Yahuda’da hızla yayılması, kültürel olarak ölümden sonra yaşam fikirleriyle uyumlu olduğunu ve bir konut tasarımı olarak kavramsal olarak kabul edilebilir olduğunu göstermektedir.

S. Loffreda, Demir Çağı kaya mezar planlarının bir tipolojisini tasarladı. Girişleriyle birlikte genellikle ayrıntılandırması artan sekiz türü ayırt etti. ‘T’ (yamuk oda), ‘TT’ (yardımcı odalı yamuk oda), ‘C’ (oval girintili dairesel oda) ve ‘CC’ (banklı dairesel oda), MÖ 12. ve 11. yüzyıllarda kullanımda , tüm Geç Tunç Çağı mezar planları veya Geç Tunç Çağı planlarının modifikasyonlarıydı.

Loffreda bu mezarları Filistliler ve Kenanlılar’a bağladı. ‘R’ (genellikle sıralı dikdörtgen oda) ve ‘RR’ (yardımcı odalı dikdörtgen oda) tipleri MÖ onuncu yüzyılda İsraillilerin işgal ettiği yerlerde ortaya çıktı.

MÖ yedinci ve altıncı yüzyıllarda, ‘S’ Tipi (üç tarafta sıralı kare oda) standartlaştırılmış planı oluşturdu ve ‘M’ Tipi (yan ‘S’ Tipi odalara sahip dikdörtgen oda) daha önceki Tip ‘RR’den evrimleşmişti. J. Abercrombie’nin 1979’da belirttiği gibi, yeni veriler Loffreda’nın tipolojisinde sadece küçük iyileştirmeler gerektiriyordu. ‘RR’ ve ‘M’ tipleri, genişletilmiş mezar repertuarını yerleştirmek ve daha iyi organize etmek için alt bölümlere ayrıldı.

Loffreda’nın randevusu ve Abercrombie’nin kabulü, belki de yeni kurulan İsrailliler ve Yahudalılar’a yeni bir mezar tipi atfetme arzusuyla dikte edilmişti. Tipoloji, mezar planlarını tanımlamak ve karşılaştırmak için kullanışlı olsa da, yeni veriler şemayı değiştirir ve farklı bir tarihsel yeniden yapılandırmaya izin verir.

Geç Tunç Çağı’nın sonunda ve Demir Çağı’nın başlangıcında kıyı kesimlerinde ve kıyı ve ovalarla bağlantılı yerlerde sıra mezarlar mevcuttu. Tüm örnekler, yan veya arka duvarları boyunca sıralı, arkosolya veya girintili kayaya oyulmuş odalar ya da yan odaları ve bankları olan odalardır.

Demir II seki mezarlar, MÖ yaklaşık 1200’e kadar bölgede halihazırda kullanılmakta olan iki farklı plandan evrilmiştir: Gezer ve Lachish’te halen kullanımda olan girintili Orta ve Geç Tunç Çağı dairesel odaları ve Tell el-Farah’ın kare ila dikdörtgen sıra mezarları (S). Aytun mezarlarının örneklediği üçüncü bir plan Yahuda’da kabul edilmedi.

Bir plan, Loffreda’nın ‘C’ ve ‘CC’ Tipleri, duvarların etrafında girintiler veya banklar bulunan kabaca dairesel odalara sahipti. Bu mezar tipinin çoğu örneği orijinal olarak Orta veya Geç Tunç Çağı’nda kesilmiş ve Demir Çağı’nda yeniden kullanılmıştır. Sırasıyla Orta ve Geç Tunç Çağlarına tarihlenen Lachish Mağaraları 4002 ve 4005 ve Gezer Mezarı 59, MÖ onuncu yüzyıla gömülmek için kullanılmış ve Lachish 4005 durumunda, MÖ altıncı yüzyılda tekrar kullanılmıştır.

Çok az sayıda Demir Çağı mezarı bu planı takip etti; Demir Çağı’nda kabul edilmeyen bir Tunç Çağı planıydı. MÖ 12. yüzyılın ilk yarısından kalma Aşdod-Yam mezarı, MÖ 850-750 yılları arasında Aitun Al ve MÖ yedinci yüzyıldan Tell Ira 16 bu plana göre yapılmıştır.

Yaklaşık MÖ 1200’e tarihlenen Tell el-Farah (S) Mezarları 902, 905 ve 914, Loffreda’nın ‘R’ ve ‘S’ Tiplerinin temel unsurlarına zaten sahipti. Bu ikinci planda, basamaklı bir dromos veya şaft, kare veya dikdörtgen bir odaya, oda tabanına inen bir veya daha fazla basamak ve odanın üç kenarı boyunca sıralar ile yol açar.

Ahzib’in kuzey kıyı bölgelerinde, doğu ve güney mezarlıklarında MÖ onbirinci yüzyılın sonlarında ve Tell Bira’da MÖ onbir ila onuncu yüzyıllarda hemen hemen aynı mezarlar kesilmiştir. MÖ on ikinci ila on birinci yüzyıl örnekleri kıyı bölgelerindendi, ancak MÖ onuncu ve sekizinci yüzyılın üçüncü çeyreği boyunca, bu plan Shephelah, orta dağlık bölgeler ve Ürdün’deki yerleşimlerde kabul edildi.

Dairesel çukur deposu MÖ 11. yüzyılın sonlarında Aitun Mezarı 2’de zaten mevcut olmasına rağmen, Gezer ve Dhiban mezarlarındaki arka duvar ile arka sıra arasındaki çukur yenilikçi bir depo biçimiydi. MÖ sekizinci ve yedinci yüzyıllarda bu plan Tell el-Rechidiyeh kıyı bölgesinde ve Kudüs koridoru Abu Ghosh, Manahat ve Motza bölgelerinde kullanıldı.

Yedinci yüzyıldan altıncı yüzyıla kadar, standartlaştırılmış plan, odanın zeminine inen basamakları, üç tarafında bankları ve genellikle uzak köşelerden birinde oyulmuş bir depo çukuru veya nişi olan, Tell’e çok benzeyen kare bir odadan oluşuyordu. MÖ 1200’den kalma el-Farah (S) mezarları. Parapetler, yastıklar ve lamba nişleri mevcuttu ancak yaygın değildi.

Cenaze işlemlerinizde profesyonel ekiplerden yardım almak ve detaylı bilgi edinmek için iletişim adreslerimizden bizlere ulaşabilirsiniz, ya da aşağıdaki formu doldurarak fiyat alabilirsiniz.