Kazılan Mezarlar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

 Kazılan Mezarlar

Kudüs’te kazılan çok sayıda mezar, ulusun başkentinin büyümesini incelemek için eşsiz bir fırsat sunuyor. Eski Kent’i çevreleyen yamaçlara oyulmuş seki mezarlar bulunmuştur: doğuda, Mt Scopus mezarı; güneydoğuda Silwan ve Kidron Vadisi mezarları; güney ve batıda R.A.S. Macalister ve C. Schick, St Andrew Kilisesi, Sultan Havuzu ve günümüz Eski Şehir surlarının altında bulunan mezarlar; ve kuzeyde, Kıpti Kilisesi’ndeki mezarlar, Via Dolorosa’daki Yunan Praetorium’daki, Süleyman Caddesi’ndeki, Beyaz Kızkardeşler Manastırı’nın arazisindeki ve St Etienne arazisindeki mezarlar ve ayrıca Bahçe Mezarı bulunur.

Modern Kudüs şehri içinde, kuzeyde Şimon Hazadiq Caddesi, güneyde Talpiot ve batıda Knesset bahçeleri ve Herzl Dağı’ndan mezarlar rapor edilmiştir.

Mezarların kronolojik sıralaması, Kudüs’ün nüfusunun arttığını ve bunun sonucunda yeni mezar alanlarına ihtiyaç duyulduğunu göstermektedir. Bu tartışma, kraliyet cenaze törenleri dışında, cenaze törenlerinin okul dışı olduğunu varsayar. Silvan mezarları ve Davut Şehri tünelleri, MÖ dokuzuncu yüzyıla tarihlenen en eski mezarlardı.

Bu mezar kanıtı, Kudüs’ün hala oldukça küçük olduğunu ve başkentte sadece sivil ve dini yetkililerin gömüldüğünü, dolayısıyla Silwan mezarlığının yeterli olduğunu gösteriyor. MÖ sekizinci ve yedinci yüzyıllarda nüfus arttıkça, Kutsal Kabir Kilisesi’ndeki, Süleyman Caddesi’ndeki, Beyaz Kızkardeşler’in arazisindeki ve Nablus Yolu’ndaki (Bahçe Mezar) mezarların gösterdiği gibi yeni mezar alanları belirlendi. 

Kuzey krallığının yıkılması ve bunun sonucunda Kudüs’e nüfus akını ile şehir, kuzeye, günümüzün kuzey Eski Şehir surlarının çizgisine kadar genişledi. Wadi er-Rabibi/Ben Hinnom Vadisi ve St Etienne mezarları MÖ yedinci yüzyıla, St Andrew Kilisesi’ndeki mezarlar ise MÖ yedinci veya altıncı yüzyıla tarihlenmektedir.

Ben Hinnom Vadisi’nin güney ve güneybatı uzantılarının kaya mezarları için kullanılmaya başlanması ancak MÖ yedinci yüzyılda veya biraz daha sonraydı. Belki de bu bölge, tıpkı Kidron Vadisi gibi, daha önce bazıları tarafından yasadışı kabul edilen gömme uygulamalarına ayrılmıştı. Belki de önceki Kudüs mezarlığı doluydu. 

Kudüs mezarları, işçiliklerinin kalitesi, erzakların değeri, barındırılan kişi sayısı ve yabancı özelliklerin benimsenmesi bakımından istisnai idi. Batık paneller ve dik açılı kornişler, geleneksel yastık yerine Hathor-peruğu ve at nalı şeklindeki koltuk başlıkları ve yeniden şekillendirilmiş gövdeyi beşiklemek için oyulmuş banklar gibi mimari detaylar neredeyse sadece Kudüs mezarlarında bulunan özelliklerdi.

Bu mezarlardan bazıları, ana kayaya oyulmuş taş lahitlerin ve ek kalıntılar için bir deposu olmayan az sayıda ‘dinlenme yeri’nin gösterdiği gibi, sınırlı sayıda kişiye yöneliktir.

Bu mezarlar, nesiller boyu bir aile mezarlığında değil, köle karısıyla başkentte gömülmeyi seçen Shebna gibileri barındırıyordu. Kudüs mezarları da yabancı gömü özellikleri sergilemiştir. Fenike mezar yazıtları ve doğrudan mezarın üzerine yerleştirilmiş sunakları olan platformlar ve heybetli piramit şeklindeki çatılar Silwan ve Tyropoeon Vadisi mezarlarında benimsenmiştir.

Edirne Mezar Yapımı
Edirne Mezar Fiyatları
Yozgat Sorgun mezar taşı Fiyatları
Zonguldak Mermer Mezar Fiyatları
Ordu Mezar Yapımı
Elazığ Mezar Taşı Fiyatları
Mezar Yapımı Fiyatları Gaziantep
Edirne Mezar taşları

İnsan Kalıntıları ve Refakat Hükümleri

Yaşa ve cinsiyete özel tedariğe ilişkin aşağıdaki genellemeler, nesnelerin alıcısına ilişkin hiçbir şüphenin bulunmadığı, öncelikle basit, sanduka ve küp gömülerden oluşan sınırlı bir örneğe dayanmaktadır. Cenaze eşyalarının seçiminin kültürel olarak belirlendiği göz önüne alındığında, öncelikle ova mezar topluluklarına dayanan bu genellemeler, yayla mağara ve sıra mezar gömme popülasyonları için doğru olmayabilir.

Morg malları yaş, cinsiyet, sosyal statü ve zenginlik temelinde farklılaştırıldı. Önemli istisnalar vardı. Bazı küçük çocuklara cömertçe erzak sağlandı, ancak genel olarak defin eşyalarının göreceli zenginliği, defnedilen kişinin yaşıyla orantılıydı. Gömülen kişi ne kadar yaşlıysa, beraberindeki nesnelerin değeri o kadar büyük olur.

Osteolojik kalıntıların incelendiği tüm mezar tiplerine her yaştan ve her iki cinsiyetten defnedilmiştir. Bebekler sürekli olarak en minimal donanıma sahip olanlardı ve genellikle boncuk, yüzük veya bilezikten başka bir şey yoktu. Bu önemsiz hükümler, aile yoksulluğundan ziyade öbür dünyada algılanan ihtiyaçları yansıtır.

Çocuklara büyükleriyle aynı hediyeler verildi, ancak daha az sayıda: kaseler ve diğer kaplar, boncuklar, bir bok böceği ve aletler. Çocuklar için çıngıraklar da verilmiş olabilir. Hem bebekler hem de çocuklar tek tek çömleklere, diğer bireyler arasında mağara ve seki mezarlara yerleştirilmiş kaplara, yaşlılar ise basit mezarlara, sanduka mezarlara, antropoid tabutlara, mağaralara ve sıra mezarlara defnedilmiştir.

Ergen ve yetişkin erkeklere sıklıkla bir bıçak ya da ok ucu verilirdi; ayrıca yetişkin bir mühür ve nadiren oyun parçaları aldı. Ergen ve yetişkin dişilere kaseler ve diğer kaplar, boncuklar, bir bok böceği, kozmetik donanımlar ve bazen bir geçiş pimi veya fibula sağlandı. Morg toplulukları arasında gözlemlenebilir nispi zenginlik farklılıkları vardı.

Zayıf bir topluluğun unsurları arasında çakmaktaşı, ağırşaklar, ağırşaklar, ‘fayans’ ve boncuklar, ancak metal takılar yok. Gösterişli topluluklar, şarap seti gibi metal kaplarla donatılmıştı; ithal seramik ürünler; zengin bir mücevher yelpazesi; kişisel eşyalar, özellikle mühürler; mafsallı pimler, fibulalar, aynalar, bıçaklar, mızrak uçları veya cirit başları gibi metal parçalar; ve altın ve gümüştür. Demir Çağı’nın prestij öğeleri metaller ve ithal mallardı.

Çeşitli gömme türleri anlayış bakımından (bireysel gömmeye karşı çoklu gömme, gömmeye karşı ölü yakmada yansıtıldığı gibi) ve merhum için sağlanan belirli malların seçiminde farklılık gösterse de, hepsi benzer nispi sıklıkta aynı eşya kategorilerini içeriyordu. Seramik kaplar ve takılar en yaygın olanıydı, kişisel eşyalar ve aletler daha azdı.

Ahirette beslenme çok önemliydi. Yemek için bir kase veya krater gibi açık bir kap ve sıvılar için bir hacı şişesi, kadeh veya kavanoz gibi en yaygın biçimler, yayla mezarlarında sıklıkla bir ışık lambasının eşlik ettiği biçimlerdi.