Modern Morg Evresi – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Modern Morg Evresi

Modern morg evresi (Avrupa Orta Üst Paleolitik, muhtemelen Erken Üst Paleolitik’ten):

• Kronos kompulsiyonları, hastalık, yas, cenaze önbelleğe alma ve ceset etrafında sosyal tiyatronun detaylandırılması. Peyzajdaki yerlerin ölüler ve çoklu gömme yerleriyle net bir şekilde ilişkilendirilmesi. Cenazeye ek olarak maddi kültürün açık kullanımı;
• insan kalıntılarının kullanımlarının detaylandırılması ve dolayısıyla anma;
• defin türlerinin detaylandırılması (tek, çift, çoklu)
• yeni fenomenlerin definlerle ilişkilendirilmesi, örn. ateş, sembolizm (sanat);
• sınırlama olarak gömme için ayrıntılı kurallar;
• morg ritüelinde ölülerin statüsünün tanınması;
• kıta ölçeğinde genel uygulamaların ilk işaretleri; şimdi cenaze etkinliği
daha yaygın temalarda tanınabilir bölgesel varyasyonlar.

Gelişmiş morg gelişimi (Geç Üst Paleolitik/Epipaleolitik ve sonrası):

• modern morg evresinin unsurlarının kalıcılığı, bunların dünyanın yeni alanlarına (örneğin Yeni Dünya) yayılması ve artan bölgesel ve kültürel değişkenlik;
• resmi mezarlıkların kökeni, yani ölülerin özel alanlarının tanınması ve ölümün toplu temsili.

Bu gelişmede çeşitli değişim ölçekleri gözlemlenebilir. Anne-bebek gibi güçlü bağlar daha uzun ayrılma süreçlerini tetiklese de, ölüme, morbiditeye ve sosyal tiyatroya verilen duygusal tepkilerin ifadesini nispeten kısa süreler boyunca yansıtan, şimdi ve burada çekirdek cenaze faaliyetleri yüz yüze gerçekleşir. 

Peyzajın tanınmış noktalarında cesetlerin önbelleğe alınmasının sürece yeni (mütevazı da olsa) uzamsal ve muhtemelen zamansal ölçekler getirdiği arkaik morg aşamasında bir dereceye kadar genişleme görülebilir.

AL-333 için tartıştığım gibi bu aşamadaki erken faaliyetler hala çok kısa zaman dilimlerini ve kavramsal ufukların çok az genişlemesini veya hiç genişlememesini yansıtıyor olsa da, Sima de los Huesos’taki cenaze önbelleği gibi daha sonraki ifadeler şunu ima ediyor: ölülerin yeri hakkında biraz daha güçlü kavramlar.

Resmi gömmenin ortaya çıktığı modernleşme evresinde gözlemlenebilen uygulamadaki artan değişkenlik, en azından zaman zaman, ölüler ve onlara nasıl davranılması gerektiği hakkında kasıtlı kavramları düşündürmelidir. Kendi başına gömmenin ortaya çıkması, Neandertaller ve erken modern insanlar arasında kasıtlı nedenlerin mevcut olması gerektiğine dair bir gösterge sağlar, aksi takdirde sayısız niş, çatlak, mağara ve kaya sığınağı mezarları önbelleğe almak için bolca fırsat sağlarken neden yapay olarak mezarlar yaratır?

Hijyen, tatsızlık, sağlık, güvenlik veya diğer nedenlerle cesedin atılması isteniyorsa, bu oldukça emek yoğun bir çözümdür. Erken gömülmenin nedeni bu olsaydı, bunun daha sık ve geç arkaik ve erken modern insanların faaliyet gösterdiği daha coğrafi bölgelerde uygulanması beklenebilirdi.

AKSARAY Mezarlıklar Müdürlüğü Mezar sorgulama
Aksaray Mezar Fiyatları
Nevşehir Hazır Mezar fiyatları
AKSARAY MEZARLIKLAR MÜDÜRLÜĞÜ telefon
Aksaray Belediyesi cenaze Listesi
Aksaray Mezarlıklar MÜDÜRLÜĞÜ
Aksaray Mermer Mezar Fiyatları
Aksaray Mezar Taşı yapanlar

Ama değil; dağılımı oldukça düzensizdir ve basitçe tafonomik gerekçelerle açıklanamaz. Paleolitik (ve hatta primatolojik) kayıtlarda başka davranışların bu tür düzensiz ifadeleri bulunduğunda, bunlar kültürel çeşitlilik olarak yorumlanır.

En eski gömmelerin halihazırda nadir mezar eşyaları, hardal rengi kullanımı ve hatta Regourdou’nun ‘mezarları’ gibi ‘mimari’ ekleri gibi bir maddilik derecesi ile ilişkilendirilmiş olması, benim görüşüme göre, modernleşme sırasındaki morg faaliyetinin daha fazla olduğunu göstermektedir. dönem, yavan dışındaki nedenlerle teşvik edildi.

Açıkça, bazı kişilerin cenazesinin ödendiği kabul edilirken, çoğu değildi. Dönem içinde farklı sosyal statüler olduğuna dair ikna edici hiçbir belirti olmamasına rağmen, asıl ayrımın, ölümde defnedilecek olanlarla olmayanlar arasında olması olabilir.

Bunun sosyal ayrımdan kaynaklanıp kaynaklanmadığı cevaplanamaz, ancak en azından bu, bazı bireylerin belirli (ve yeni) morg faaliyeti ile özel olarak ilişkili olduğunu gösterir. Bu nedenle, ölen kişinin sosyal kişiliği ile defin eylemi arasında bir bağlantı kurulmalıdır.

Bu, arkeologların genellikle terim için varsaydıkları anlamda tamamen sembolik değildir, ancak sosyal kişilik ve cenaze pratiği arasındaki bu tür “bağlantıların” artan şekilde detaylandırılmasının nasıl sembolik olarak aracılık edilen ayrılma ritüelleriyle sonuçlanabileceğini görmek kolaydır.

Morg Uygulaması ve Sembolik Sistemler

Sembolizm veya “sembolik kapasite”, Homo sapiens’in başlıca tanımlayıcı özelliği olarak görülmeye başlandı. Tüm modern insan gruplarında kültürel davranışa sembolizm aracılık eder ve Henshilwood ve Marean ‘modern davranışı’ sembolik olarak düzenlenen şey olarak tanımlar. Wadley (2001), arkeolojik kayıtlardan ancak bilginin harici olarak depolandığına dair açık kanıtlar sergiliyorsa “tam” sembolizm çıkarılabileceğini öne sürmüştür. Son yıllarda Neandertaller için bir dereceye kadar sembolik kapasite kabul edildi.

Hominin morg etkinliği, en basit haliyle basit ve sembolik olmayan ve diğer uçta karmaşık yollarla zaman ve mekanda sembolik olarak aracılık edilen ölülerle etkileşime girmenin çeşitli yollarına karşılık gelir. Henshilwood ve Marean’ın (2003, 644) gözlemlediği gibi, tamamen sembolik davranış kapasitesi “onlarca hatta yüzlerce bin yılda gelişmiş olabilir” ve bu, sanat ve dil için olduğu kadar sembolik olarak yapılandırılmış cenaze pratiği için de geçerli olmalıdır.

Morg faaliyetinin sembolik yönlerinin gelişimi, farklı aşamalar arasındaki sınırları bulanıklaştıracak olsa da, aşağıdaki ana etkileşimler gözlemlenebilir:

• Basit (sembolik olmayan) gözlem: cenaze toplantılarında duygu, hastalık ve sosyal tiyatro ifadelerinin ötesinde çok az aktivite gerçekleşir. Bilişsel olarak bu, ‘öldü, kafam karıştı’ kavramından biraz daha fazla olabilir.
• Duygusal (sembolik olmayan) etkileşim: yaşayanlar artık ölülerle daha fazla ilişki kurmaya başlar ve onların duygusal tepkileri bazı basit bertaraf etme davranışlarını etkiler. ‘Öldü, yas tutuyorum; nahoş olduğu için cesedi saklayın.’
• Pasif çağrışımsal (sembolik olmayan veya sembolik) etkileşim: ölüler artık belirli bir yerde belirli bir faaliyetle ilişkilendirilir; yer ölüleri simgeliyor. Ölüler, manzara ve sosyal grup arasında çağrışımlar yapılır. ‘Öldü; tanınmış bir yerde imha edilmelidir.’ Ancak bu yer değiştirilmez; bir yere enerji yatırılmaz, bedenler sadece orada biriktirilir.
• Aktif çağrışımsal (sembolik) etkileşim: pasif olarak ama artık bertaraf yerine enerji yatırılıyor, yani doğal özellikler genişletiliyor, mezarlar kazılıyor ve mezar eşyaları, taş kaplamalar ve hardal rengi kullanımı gibi gömme ekleri gerçekleşebilir. zamandan zamana. Bu tür yerel ayarların kasıtlı olarak değiştirilmesi, onlara özel bir anlam yüklendiğini gösteriyor.
• Zaman/mekan faktörlü çağrışımsal etkileşim: ölülerin failliği artık morg muamelesinde (kimin özel muamele gördüğü, nerede ve ne zaman) kabul edilmektedir ve morg faaliyeti sosyal kurallara göre zaman ve mekanda organize edilmektedir. ‘Öldü; hayatta bir yaşlıydı ve yaşlıların yerine gömülme hakkını kazandı.