Ölüm Tarikatı Yasakları – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Atalara çeşitli yerlerde kurbanlar sunulurdu: dağların tepesinde, vadilerde, türbelerde, mezarlarda, bamot’ta? ataların topraklarında, uygun herhangi bir yerde ve belki de bet marzeah’ta. Yakup, atalarının kendisine göründüğü yerde bir taş dikti ve üzerine yağ döktü. Yakup ve akrabaları da bir dağda atalarının tanrılarına kurban keserler ve sonra yemek yerlerdi.

Eski Yunan kurbanları ve ölüler için ritüeller, eski İsrail ve Yahuda’yı incelemek için bir model sağlar. Yunanlılar için, yaşayanları etkileme gücü devam eden bir ölü bir kahraman olarak kabul edilirdi. Ölülere ve büyük ölülere (kahramanlar) onları memnun etmek için kurbanlar sunulurdu; ölüler ve kahramanlar, pişmiş yemeklerden oluşan tam öğünlere konuk olarak davet edildi.

Davacılar ayrıca ‘güçlü eylemler’, bir yemin veya ricaya eşlik eden fedakarlıklar yaparak ölüleri ve kahramanları yatıştırdılar. Ölü ve chthonic tanrılara yapılan kurbanlar, Olimpos tanrılarına yapılan kurbanlarla ilişkiliydi, ancak onlardan ayırt edildi. Genellikle, Olympos tanrılarına kurbanlar yükseltilmiş sunaklarda yapılırdı ve tapınanlar sunulan yiyeceklerden yerdi. Ölüler, kahramanlar ve yeraltı tanrıları, düşük sunaklarda, yerdeki bir delikte veya bir mezarda, sanatçılar sunulan yiyeceklerden hiçbirini yemeden kurban edilirdi.

Yaşayanlar, ölülere sunulan kurbanlardan pay almıyordu. Yunan kültündeki ritüel dua, İsraillilerin uygulamalarını yeniden yapılandırmak için bir model de sağlayabilir. Tapınaklardaki tanrılara erişimi rahipler kontrol ediyordu, ancak bir hane ‘kendi avlusunda kurban yoluyla Zeus’un bir hanehalkı formunu’ çağırdığında rahibe ihtiyaç yoktu.

Ölüm Tarikatı Yasakları

İncil’in hiçbir yerinde İsrailliler ve Yahudalılar’ın ölüleri beslemeleri yasak değildir. Ancak önemli bir istisna vardı. Ölülere, ilahi olsalar da, ondalık yiyecek teklif edilmeyecekti.

Ölülere doğrudan danışmak da İncil’de açıkça yasaklanmamıştır (‘obot ve yidde’dnim’in kimliğine bağlı olarak). Ancak Tesniye ve Kutsallık Yasası Kodlarına göre, rahipler, peygamberler ve tüm İsrail, onları ölülerle temasa geçiren aracıların hizmetlerinden mahrum edildi.

Tesniye Kanunu’nda so el ‘ob weyidde’dm wedores ‘el-hammetim’e, ‘hayaletlere veya tanıdık ruhlara danışan veya ölüleri araştıran’a başvurmak, tüm rahiplere (Levililer dahil) ve peygamberlere yasaklanmıştır. Kod. Kutsal Yasa’da, tüm İsrail halkına ‘obot ve yidde’dnim’e (‘hayaletler’ ve ‘tanıdık ruhlar’) yönelmemeleri ve böylece saf olmamaları talimatı verildi, çünkü İsrail seçilmiş, kutsallaştırılmış bir ulustu.

Bu yasaklar, ölülerin güçlerini varsayar. Necromancer’lar taşlanarak öldürülür ve müşterilerinin topluluktan bağlantıları kesilirdi. Kutsal Yasa’da, büyücülere danışmaya karşı uyarıyı izleyen ayet, İsrailli’ye ‘yaşlılardan önce kalk, yaşlılara hürmet göster ve atalarına hürmet et’ (weyare’td meeloheka) talimatını verir. B. Halevi, ‘atalarınızdan korkacaksınız’ sözünün ölüden korkmanın diriyi koruduğunu ima ettiğini öne sürmüştür.

Siverek mezar taşı Fiyatları
Siirt Mezar Taşı Fiyatları
Midyat mezar taşı fiyatları
Mardin mezar taşı Fiyatları
Sivasta mezar yeri Fiyatları
Kütahya Mezar Taşı Fiyatları
Adıyaman Mezar Taşı Fiyatları
Mardin Mermer Mezar Fiyatları

Ölülerin güçlerinin taşları kuzey edebiyatında korunmuştur. Rachel’ın ve isimsiz peygamberin mezar işaretleri usulüne uygun olarak not edildi. En-Dorlu kadın ileri görüşlü Samuel’i canlandırdı ve ölen Elişa mucizevi bir şekilde ölü bir adamı diriltti.

Ölüler kültü İsrail’de olduğu gibi Yahuda’da da işlev gördü. Yakup atalardan kalma kurbanlar sundu. Absalom, yaşamı boyunca bir mezar taşı dikti. MÖ sekizinci yüzyılın ikinci yarısında, Yahveh yüzünü saklarken peygamberler ölülere danıştı.

MÖ sekizinci yüzyılın sonlarında Kral Hizkiya’ya göre kdbdd, muhtemelen ölüm sonrası faaliyetleri içeriyordu. Hizkiya’nın oğlu Manaşşe daha sonra büyücülere danışmayı da içeren kült uygulamaları nedeniyle suçlandı. Yahuda’da bir ölü kültüne açık referansların olmaması, İlyas-Elişa döngüsü gibi sınırlı sayıda anlatıdan ve daha sonraki editörlerin kuzeydeki dinden dönme izlenimi yaratma arzusundan kaynaklanıyor olabilir. 

Mukaddes Kitapta, yaşamları boyunca Tanrı ile özel bir ilişkiye sahip olan kadınlar değil, erkekler, ölümle güçlenmiş olarak kaydedilmiştir. Bu atfedilen ölüm sonrası güçler, İncil geleneğinin neden yargıçların, peygamberlerin ve kralların mezar yerlerini koruduğunu açıklar.

David’in IshbaaP’lerin ölü katillerini sakat bırakması ve mezarlarda kadın sütun figürinlerinin varlığı, sıradan insanların, hatta belki de kadınların da ölümle birlikte güçlendiklerinin düşünülmesi olasılığını ortaya koyuyor.

Bir yandan, ölü kültü, İsrail ve Yahuda toplumunun önemli ve devam eden bir bileşeni gibi görünüyor. Ölüler miras üzerinde hak iddia ediyor, torunlara danışmanlık yapıyor ve yavrular için doğurganlık çağrısında bulunuyordu.

Öte yandan, Mukaddes Kitap, ölülere ondalık mallar sunmaya karşı paklık yasaları ve yasaklar yoluyla ölülerle teması kısıtlayan yasalar içerir. Necromancerlar ölüme mahkum edilir, müşterileri sürgüne gönderilir ve tarikatın savunucuları alay konusu olur.

Saflık yasaları, ritüel safsızlığı ölülerle fiziksel temastan uzaklaştırarak, yaşayanları ölülerin dünyasından uzaklaştırdı. Bir cesede, bir insan kemiğine veya bir mezara dokunmak, bir ölümden sonra çadıra girmek, temiz olmayan bir kimseyle fiziksel temas kurmak veya savaşta öldürülenlere dokunmak, insanı necis yapar. Rahipler için başka kısıtlamalar da vardı.

Kutsallık Yasasına göre, bir rahibin bir cesetten sadece yakın bir aile üyesi için pislik almasına izin verildi, ancak Baş Rahip’in ebeveynleri için bile bir cesetle kendini kirletmesi yasaklandı. Kutsanmış Nazirite, Baş Rahip ile aynı yasaya tabiydi.

Bu yasalar çifte işlev gördü. En yüksek din görevlilerinin saflığını güvence altına aldılar ve aynı zamanda baş rahip ve Nazirite için ölülere danışan bir rahibin uygunsuz görünümünü engellediler.

Arınma, üçüncü ve yedinci günlerde çördük otu ve günah sunusu olarak kurban edilen düvenin külleriyle karıştırılmış suyla serpilmesini ve yedinci gün tüm giysilerin yıkanmasını ve akşam vakti ritüel saflığa ulaşmak için suda yıkanmasını gerektirdi.

‘Arınma suyunu’ hazırlamak için bir rahip gerekliydi, ancak herhangi bir temiz kişi onu uygulayabilirdi. Bu ritüeller kült arınmayı sağlamayı amaçlarken, uzun süreleri ölülerle teması caydırdı. Uzun arınma prosedüründen geçmemenin cezası vardı.

Ölülerle temastan sonra arıtma suyunun hazırlanmasını ve kullanımını detaylandıran bu bölüm, çoğu toplum, yaşayanlar ve ölüler arasındaki ilişkilere aracılık etme ihtiyacı algıladığından, nispeten eski olabilir.