Ölümden Sonraki İnançlar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Ölümden Sonraki İnançlar

Kutsal bir insanda etin fiziksel olarak çürümesi olağandışıdır, çünkü normalde vücudun dış görünüşü, ruhun iç sağlığının bir işareti olarak kabul edilir. Böylece Aziz Anthony, yirmi yıl boyunca çölde iblislerle savaştı, ancak görüldüğünde, “üyelerinin eski güzelliği sanki hiç zaman geçmemiş gibi devam etti.

Altın Efsane’de kötü insanlar, “içlerindeki kirli ruh” tarafından örtülü bir içsel ölüme maruz kaldılar. Ayasofya’nın kızlarını idam etmenin cezası olarak İmparator Hadrian’ın bedeni ‘çürüdü ve telef oldu’. Kutsal Masumları katlettiren Askalon’lu Herod, 70 yaşında ölümcül bir hastalığa yakalandı. ‘Yüksek ateş, vücudunun her yerinde bir kaşıntı, bitmeyen ağrı, ayaklarda iltihaplanma, testislerde kurtçuklar ile işkence görmek, korkunç bir koku ve nefes darlığı ve düzensizliği vardır.

York gizem oyunlarında Herod, “bağırsaklarının taşacağını” ya da patlayacağını belirtir. Kendini asan ve sonra “ortadan ikiye ayrılan ve tüm bağırsakları dışarı fışkıran” Yahuda’nın kaderi buydu. Bu, Eski Ahit’te, Rabbin gözünde kötülük yapan, bunun için Rab’bin onu bağırsaklarında tedavi edilemez bir hastalıkla vurduğu ve iki yıl sonra “bağırsakları döküldü ve şiddetli hastalıklardan ölen Yehoram tarafından paraleldir.

Kötü insanlar solucanlar tarafından içeriden de yenebilir. Gerçekte, bağırsak solucanları muhtemelen ortaçağ popülasyonunda oldukça yaygındı, ancak Hıristiyan edebiyatında kötülüğü simgeliyorlar. Herod, testislerindeki solucanlar tarafından vuruldu ve çeşitli mucizeler solucanlardan muzdarip insanları rahatlattı. Aziz Peter Şehit pelerini, şiddetli kasılmalar yaşayan bir asilzadenin, iki başlı ve kalın tüylerle kaplı bir solucanı kusmasına neden oldu.

İmparator Vespasian burnundaki solucanlardan acı çekti ve ancak Mesih’e dua ederek tedavi edilebilirdi, bunun üzerine ‘burundaki solucanlar düştü ve orada ve orada sağlığına kavuştu. (Kötülüğü simgeleyen) solucanlar için bir çare, doğumunda Mesih’e verildi.

Çoğu ölüm türü ve beraberindeki sembolizm bir şekilde kategorize edilebilirken, çok sayıda istisnai örnek vardır. Bazıları muhtemelen gerçek gerçektir: Frankların kralı Charles, Anglo-Sakson Chronicle’daki tek kayıtlı örnek olan bir yaban domuzu tarafından boynuzlanmıştır. Diğer nedenler, gerçek ve kurgu sınırındadır. Malmesbury’li William, I. Henry’nin baldızının nasıl öldüğünü anlattı çünkü ebe, “bol süt akışından dolayı” göğüslerinin çok sıkı bağlanmasını emretti, bu doğruysa, gerçekte boğulma olabilir.

Kastamonu Mezar taşı Fiyatları
Kastamonu Mezar Fiyatları
Kastamonu Mezar sorgulama
Kastamonu Mezarlıklar MÜDÜRLÜĞÜ
Kastamonu Belediyesi cenaze DUYURULARI
Kastamonu Araç cenaze
kastamonu’da bugün ölenler
Kastamonu Belediyesi duyurular

Malmesbury’li William ayrıca en tuhaf ölüm nedenlerinden birini kaydetti: fareler. Bir hikayede, bir grup fare, bir leopar tarafından ısırılan yaralı bir adama işemek amacıyla bir tekneye saldırdı. Bu şekilde adam ölecekti. Fareler “içlerini yedikleri narların kabuklarında” kürek çektiler (ki bu büyüleyici bir zihinsel görüntü veriyor) ama boğuldular. William’ın önceki anlatımı, bir grup farenin bir tekneye nasıl yüzdüğünü, kalasları kemirdiğini ve sakinleri kıyıya çıkmaya zorladığını, bunun üzerine [farelerin] [bir adamı] tamamen parçalara ayırdığını anlattı.

Bu tür olağandışı ölüm nedenleri, metinsel aktarım sorunlarını ve temaların nereden kaynaklandığını vurgular. En güçlü etki, açık bir örneği boğulma teması olan İncil örneğiydi. İncil en önemli kaynaktı, ancak diğer metinler temaların yayılmasına yardımcı oldu.

Orta Çağ’daki büyük ve kesinlikle en etkili azizlerin yaşamları, Jacobus de Voragine tarafından popüler eseri Altın Efsane’de yazılanlardı. 1260 civarında yazılmış olan bu kitap muhtemelen “İncil’den daha geniş çapta okunan tek kitaptı”. Yaklaşık 1.000 hayatta kalan el yazması vardır; baskı ile sayılar daha da arttı.

Popülaritesi o kadar fazlaydı ki William Langland tarafından Piers Plowman’da bahsedilmişti; ve yaklaşık 1485, York Düşesi Cecily’nin onu ve diğer kutsal eserleri her gün okuduğu söylendi. Jacobus, Hıristiyanların ve Hıristiyan olmayanların ölümleriyle ilgili gelenekleri tutarlı bir şekilde izledi ve kitap, daha fazla araştırma için zengin bir kaynaktır.

Yayma, vaazlarda kullanılan örnekler aracılığıyla da gerçekleşti: John Mirk, The Golden Legend’dan büyük ölçüde ödünç aldı ve Malmesbury’li William’ın on ikinci yüzyıldaki bir cadı cenazesi hikayesi, bir on dördüncü yüzyıl vaizinin el kitabında da yer aldı.

On beşinci yüzyıl İngiltere’sinde son derece etkili diğer iki eser, her ikisi de ölümün güçlü tasvirlerini içeren Chaucer’ın The Canterbury Tales ve Langland’ın Piers Plowman’ıydı: The Pardoner’s Tale’in ölümü bulma hakkındaki hikayesi ve Piers Plowman’daki Christ’in Cehennemi tırmıklaması ve Ölümü yenmesi gerekir.

Temaların gelişmesinde kültürel etkiler de rol oynamıştır. İngiltere içinde Norman Conquest çevresindeki yeni kıtasal temas akını da yeni temalar getirmiş olabilir. Anglo-Sakson edebiyatında (özellikle erken dönem Anglo-Sakson metinlerinde) ölüm nedenleri olarak gök gürültüsü, yıldırım veya deprem nadirdi, ancak bazen Kelt metinlerinde ortaya çıktı.

Norman Conquest’ten sonra artan kıtasal temaslar, onu edebi bir tema olarak tanıtmış olabilir. Conquest’ten sonra yazan Malmesbury’li William, şimşek motifini geriye dönük olarak kullanmış ve Godwin’in annesinin ‘gaddarlığının (Danimarka için İngiltere’den köle satın almanın) cezasını bir yıldırım çarpmasıyla öldürülerek nasıl ödediğini anlatmıştır.

Kıta etkisi yoluyla başka bir tema da ortaya çıkmış olabilir, atlar tarafından çiğnenerek öldürülmek. Geriye dönük bir başka örnek, 1052’de bir akın partisinin erkekleri, kadınları ve çocukları atlarıyla çiğneyerek nasıl öldürdüğünü anlatan bir 12. yüzyıl vakanüvisi olan Worcesterlı Florence’a ait olabilir.

Orta Çağ boyunca birçok temanın tutarlılığı ve kalıcılığı dikkat çekicidir. İncil emsallerine sahip olanlar, Orta Çağ boyunca ve Reform döneminde hemen hemen her Hıristiyan dini bağlamında kullanılan en güçlü ve en uzun ömürlülerdi. 1547’de Cranmer, krallık boyunca okunacak bir dizi vaaz veya vaaz yayınladı.

Vaazlar, Reform’un en eski ifadelerinden biri olarak Ortak Dua Kitabı ve Otuz Dokuz Makale ile karşılaştırıldı. Aynı temalar kullanılmıştır. An Homilie of Whoredom and Unclennesse’de Cranmer, yalnızca Nuh ve diğer yedi kişinin nasıl kurtarıldığını, ancak dünyanın geri kalanının “sularla dolup taştığı” için “yok olduğunu”, “hatırlanmaya değer bir örnek, öğrenebilirsiniz. 

Benzer şekilde, ‘Sodom ve Gomorra’nın kirli günahı’, yıldırım çarpmasına eşdeğer olan ‘gökten gelen ateş ve kükürt’ tarafından yok edildi. Ancak Reform ve İngiliz Rönesansı, belirli insan türlerinin belirli şekillerde öldüğü edebi geleneğinde bir kırılmaya neden olmuş gibi görünüyor.

Clarence Dükü (Richard III’te) ve Orphelia (Hamlet’te), Rönesans edebiyatında boğularak ölümün nadir örnekleriydi ve seyircinin boğuldukları için ya Hıristiyan olmayan ya da kötü olarak düşünmesi pek olası değildi. Bazen temalar devam eder; Marlowe’un The Jew of Malta oyununda, kötü kahraman ölür. Bununla birlikte, Rönesans yazarlarının farklı ölümleri insan kategorilerine eşitleme konusundaki ezici arzusu artık yoktu.