ORTAÇAĞ İNGİLTERE’DE ÖLÜM VE DEFİN – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

ORTAÇAĞ İNGİLTERE’DE ÖLÜM VE DEFİN

ORTA ÇAĞLARDA ÖLÜM

Ortaçağ dininin anahtarı, ölümden sonra bireyin ruhunun kaderidir. Ölüm, ölümsüz ruhun ölümlü bedeni terk ettiği ve sanatta genellikle küçük, çıplak bir insan olarak tasvir edilen, bozulmaz, cinsiyetsiz, ölümsüz bir bedenle birleştiği an olarak tanımlandı. Ruhun kendisi asla ölemezdi ve “yaşamı” “bedenden bağımsızdı”.

Ruhun yeryüzünde bulunduğu süre boyunca, ölümlü bedene bağlıydı. Ruh herhangi bir bedensel hastalıktan veya anormallikten etkilenmezdi ve hastalık ölüme yol açsa bile “ruh zarar görmez”. Ancak beden ruhun insafına kalmış olabilir. Ruhun yozlaşması fiziksel hastalıkla sonuçlanabilir: cüzzamın cinsel günahın bir göstergesi olduğu düşünülürdü ve on beşinci yüzyıl rahibi John Mirk, Aziz Augustinus’tan alıntı yaparak “günahın yozlaşması, insanlığı leş yozlaşmasına dönüştürür.

Eğer ruh günaha saparsa, ebediyen cehennem azabı çekmesi gibi gerçek bir tehlike de vardı. Bu nedenle Kilise günahları itiraf, tövbe ve tövbe ile düzeltmek zorundaydı – ikincisi en etkili üç yolu kullanarak elde edildi: dindar dua, sadaka ve toplu ilahiler.

En kötü durumlarda, sapkınlık veya büyücülük yakma, bireyi kurtarmaya (ateş ruhlar için bir temizlik maddesiydi) ve enfeksiyonun diğer ruhlara yayılmasını durdurmaya yardımcı olmak için kullanıldı. Ortaçağ insanları ruhlarına çok çeşitli şekillerde yardım edebilirdi: manevi dualardan fiziksel hac veya sadaka vermeye kadardı.

Yeryüzündeki zaman, ölümden sonraki ruhun yaşamına kıyasla geçici ve sonsuz küçüktü, ancak ruhun ebedi kaderi, ölümlü bir bedendeyken yaptığı eylemlerle belirlendi. Ruhu günahtan kurtarmak için Kilise, ölüm üzerine meditasyonu teşvik ederek insanlara sürekli olarak günahı, ölümü ve sonsuz ölümden sonraki yaşamı hatırlattı.

Önemli bir amaç, korku ve alçakgönüllülük duygusu aşılamaktı, bu da tövbeye yol açacaktı. Vaazlar, edebiyat, vitray, duvar resimleri ve ibadet metinlerinin tümü, ölümün, özellikle de azizlerin ve şehitlerin grafik işkenceleri olmak üzere, kasıtlı olarak tasvir edilmiştir.

III insanlar yaklaşan ölümleri hakkında meditasyon yapmaya teşvik edildi ve şehitlik sahneleri ve St Michael tartan ruhlar genellikle hastane duvarlarına boyandı: bağırsakları çıkarmayı gösteren hastane duvar resimleri örnekleri, Becket’in şehitliği ve St Michael tartan ruhları eski bir ortaçağ hastanesinde hayatta kaldı. Komutanlık, Worcester. Veba 1350’den sonra ortaçağ yaşamının düzenli bir özelliğiydi ve vücudun evde bulunması, cenaze törenleri ve ayinleri, ölümle yaşamanın herkes için ortak bir deneyim olduğu anlamına geliyordu.

Van merkezde bugün Vefat Edenler
Vefat Edenler Listesi
van’da ölenlerin isimleri
Kayıp mezar Yeri nasıl bulunur
Elazığ mezar yeri sorgulama
Bugün Vefat
GazeteVAN vefat edenler
Van Erciş vefat edenler

Ölüm üzerine yapılan meditasyonlar ayrıca edebi türlere ve kafatasları, iskeletler ve cesetlerin sanat eserlerine yol açtı. Bir kadavra mezarında, kusursuz bir beden altında çürüyen bir ceset tasvir edilmiştir; küçük tablolar veya mücevherler hatıra olarak taşınabilirdi. Alçakgönüllülük, ölümcül günahların ilkinin tersine, kibir meditasyonun önemli bir amacıydı. Bu alçakgönüllülük, hayatın geçici doğasının farkındalığını da beraberinde getirdi.

Bir cenaze, yaşamın geçici doğasını yaşayanlara hatırlatmak için özellikle uygun bir zamandı. Mirk, ‘İyi adamlar, hepinizin gördüğü gibi, işte hepimize bir ayna: Kiliseye getirilen bir ceset’ cenaze vaazına başladı ve insanların mezarları ve mezarlıkları ziyaret etmesi vaazlar için popüler bir temaydı.

Din ve nihayetinde kişinin ruhunun kaderi, hem kamusal hem de özel hayatın tüm yönlerini etkiledi. Kamusal alanda kilise ayinleri ve büyük kilise festivalleri Paskalya, Noel ve herkesin sembolizmi ve önemini anladığı Corpus Christi bayramı vardı. Eğitim, açık hava vaazlarından veya lonca oyunlarından ya da vitray, heykel ve duvar resimlerinin ikonografisinden geldi.

Bu semboller kamusal alanlarla sınırlı değildi. Evler, kiliseler kadar çok dini nesneye sahip olabilir ve bazı durumlarda, ev içinde özel bir şapel veya sunak için bir lisans verildi. 1439’da John Prye ve karısı Alice’e, Colbroke mahallesindeki evlerinin içinde uygun herhangi bir yerde huzurunda ilahi hizmeti kutlamak için bir lisans verildi.

Mobilyalar genellikle dini sembolizmle, şövalyelerin ve kahramanların romantik ve efsanevi görüntüleri ile azizlerin romantik ve efsanevi tasvirleri veya onların sembolleri olan Kutsal Üçlü ve Meryem Ana ile yan yana kaplıydı.

Birkaç mobilya hayatta kaldı, ancak birçoğunun dini doğası zamanın ev envanterlerinde gösteriliyor. Lord Darcy’nin 1520’de derlenen mal envanteri, ‘Aziz George’un Yaşamı’ndan sahneleri gösteren asma resimleri ve Kral David’in bir askısını içeriyordu. Monttisfort için Lord Sandys’e ait olan 1541 envanterinde, büyük odada ve bitişik odalarda Kral David ve Solomon’un asmaları vardı.

Sosyal ölçekte daha da aşağılarda, asma da popülerdi. 1463’te John Baret, uzun vasiyetinde “leydimizin taç giyme töreninin lekeli örtüsünü” bıraktı. York’ta boyalı kumaş örnekleri vardı: İki ortak tema, biri ‘bir yatağın üzerinde asılı’ olarak tanımlanan Yedi Merhamet Eseri ve Son Yargı idi.

Bury’li Agas Herte, 1522’de, evinin çevresinde, hem ‘Aziz John’un Saint Peter ve Saint Thomas ile kaymaktaşı kafası ve Mesih figürü’ ve St. Katherine ve Haç. Bunlar ayaklı veya duvara asılmış olabilir.

Bu tür görüntüler yerel olarak üretilebilir, ancak aynı zamanda değerli olabilir ve geniş çapta ticareti yapılabilir. Henry’nin Hanehalkı Kitabı, İsa’nın tutkusunu gösteren, gümüş ve altınla işlenmiş beş parça Arras bezinin Hansa Birliği’nde tüccar olan Harman Hullesman’a verildiğini kaydeder.

Bazen belirli bir azizde uzmanlaşmış bir ev, özellikle bir kişi azizden sonra isimlendirilmişse veya bir ilahi adanmışsa. Nettlecomb’daki Trevelyan ailesine ait olan kilise evinde, Vaftizci Yahya önemli bir yer tutuyordu. ‘Baş oda’da, ‘Aziz John’un boyalı bir bezi’ (‘Kral Henry’nin bir bezinin’ yanında), dolapta bir St John’un başı (muhtemelen boyalı) vardı ve St John’un üçüncü resmi iç kısımdaydı.