Otopsi – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Otopsi

Birkaç kişi Tina’nın cesedini araştırdı. Yüksek rütbeli dişiler onun yaralarına özellikle dikkat ediyorlardı, ama yaralıların aksine, sanki bunun bir işe yaramayacağını biliyorlarmış gibi onları yalamıyorlardı. Olayı sosyal teşhir için bir teşvik olarak kullanan erkekler, cesedi birkaç metre sürükledi. Cesede erişmesine izin veren birkaç yüksek rütbeli kişi onu tımarladı.

Ara sıra, görünüşte kasıtlı oyun, oyun yüzleri ve çağrılarla gerginlik kırılır. Tüm bu davranışları, yaşam belirtilerini kontrol etmeye yönelik basit bir girişim olarak açıklamak zordur. Sürükleme, yara muayenesi ve tımarlama bununla ilgili değildir. Cesedin etrafında sessizce oturmak, teşhir etmek ve daha düşük seviyeli kişileri kovalamak gibi ek anormal davranışlar, bu ölüm yerinde çok farklı bir şeyin meydana geldiğini gösteriyor.

Tina’nın vücudu Taï’de iki tür davranışa neden oluyor gibiydi. Bir yandan, ceset, yaşayanları sosyal gösterilere teşvik ediyor gibiydi – ölüm yeri bir sosyal tiyatro haline geldi. Belki de ölümün yaşayanları bilinmeyenin bağlamına getirdiği düşünülürse bu şaşırtıcı değildir. Bunu yaparken, sosyal ilişkilerin, iktidar iddialarının yenilenmesi ve yeniden müzakere edilmesi ihtimalini sunar.

Tina’nın cesedinin etrafındaki aktivite hesabını yüz değerinden okurken, onu tımarlayacak olan cesete erişim, o hala hayattayken zahmet etmemiş olsalar bile, bu sosyal müzakerenin merkezi bir bileşeni gibi görünüyor. Bebeklerin bebek katli ile ölümü veya başka ajanlar tarafından öldürülen şempanzelerin cesetleri ile ilgili bir dizi başka davranış örneği, öldürme eyleminin veya bir ceset varlığının, ölüm vakalarının, seslendirmelerin, tımarlanmanın ve diğer ölüm belirtilerini gösterdiğini çok güçlü bir şekilde ortaya koymaktadır. 

Örneğin Mahale’de, aynı grubun yetişkin üyeleri tarafından öldürülen bir bebeğin tüketilmesi sırasında, izleyici dişiler aralıklı olarak birbirlerini tımarladı ve seslendirdi. Burada, birçok durumda çocuk cinayeti erkek-erkek rekabetinden ortaya çıktı ve bu anlamda, toplumsal teşhir unsurlarının eylemin ayrılmaz bir parçası olması belki de şaşırtıcı değil.

Yaşayanlar arasında ceset odaklı sosyal tiyatronun yanı sıra cesete yoğun ilgi gösterildiğine dair çok sayıda emare vardır. Sürükleme, koklama, gözlerin içine bakma, el çekme ve yara muayenesi yaygın olarak gözlenir. Bu ışıkta kaydedilen en eski gözlemlerden bazıları bile, hastalık alanında ifade edilen değişkenlik miktarını doğrulamaktadır.

Örneğin: Gombe’de bir bebeğin ölümünün ardından, annesi cesedi etrafta taşıdı ve ceset kokmaya başlayınca, kız kardeşi onu dikkatlice tımar etti, bir oyun suratı taktı ve ölü bebeğin elini bir pedin üzerine koyarak oynamaya çalıştı.

Aktif morbiditenin bir başka örneği, Budongo’da gözlenen ve erkeklerin “görünüşe göre hala hayatta olan bebeğe dokunmaya ve bakmaya büyük ilgi gösterdikleri” yamyamlık vakası sırasında meydana geldi. Bu sefer Gombe’de bir başka yamyamlık gözleminde Bygott, iki yetişkin erkek tarafından bir bebeği yaklaşık iki saat yedikten sonra, üç genç erkek, güçlü erkek Humphrey tarafından yakından gözlemlendiğini bildiriyor.

Görüntülü otopsiler
Ölüm otopsisi izle
Canlı otopsisi izle
Savcı otopside ne yapar
Kendini asan insan otopsisi
Otopside ölüm nedeni nasıl anlaşılır
Cenaze otopsisi
Otopside nereler kesilir

Daha sonra, Humphrey leşi terk ederek, “Figan onunla kabaca oynadı ve Şeytan onu nazikçe inceleyip tımarlamak için dakikalar harcadı” (ibid., vurgum). Hem şefkatten (bakma, nazik muayene) hem de daha fazla Cronos kompulsiyonundan (şiddetli yumruklama, ısırma) kaynaklanan görünüşte çelişkili davranışların birlikte ortaya çıkması, yaşayanların cesede duygusal tepkilerinin iki uç arasında değiştiğini göstermektedir. Budongo’da Goodall (1977) tarafından bildirilen ikinci bir olayda, iki yetişkin erkek şempanze (Figan ve Jomeo) ölü bir bebeğin cesedini tutarken karşılaşıldı. Üçüncü bir yetişkin erkek bebeğin elini çiğniyordu.

Burada, bir kişinin (Figan) sergileme ve saldırganlıktan göğüs boşluğunun araştırılmasına kadar değişen davranışları gözlemlenebilir. Bir diğeri (Goblin) saldırganlık ve küçük yamyamlık sergiliyor (“sadece bir hurda” kemiriyor). Genç bir dişi, tımar etmeden önce cesedi araştırır.

Gombe’de saldırgan bir kadın oturdu ve annesi ve bebeği, öldürülmesine yardım ettiği bir bebeğin leşini paylaşırken izledi. Bebeğin talihsiz annesi de korkunç ziyafeti izledi ve “bir keresinde bir dalın üzerine serilmiş bağırsakları aldı: kokladı ve sonra dikkatlice geri koydu”.

Mahale’de, Nishida ve Kawanaka’da (1985, 276) bir bebek öldürme ve yamyamlık olayı sırasında, Chausiku adlı talihsiz bir annenin “Kasangazi’ye yakın durduğunu ve onun yavrularını yerken dikkatle izlediğini” (vurgularım) belirtiyorlar.

Kasakela’da bir bebeğe karşı yetişkin saldırganlığı vakası sırasında, hiçbir yamyamlık gözlemlenmedi. Bunu takiben, bebek diğer bireyler tarafından yatırılır ve alınır, bir saat 40 dakika daha taşınır ve sonunda bazı kalın çalılıklara bırakılır. Bebeğin sık çalılıklara terk edilmesi tesadüf müydü? Yoksa kasıtlı mıydı?

Açık bir yorum, çalıların en azından bazı yırtıcılardan bir dereceye kadar koruma sağlayacağıydı. Bu örnekte, yaralı bir kişinin sığınak ve güvenli bir yere bırakılması için kasıtlı bir endişe görülebilir mi? Durum buysa, Bölüm 1’de tanımlandığı gibi, bir yapılandırılmış terk etme örneği olarak görülebilir.

Yaralılar ve ölmekte olanlarda böyle bir durum söz konusuysa, ölülerin en azından ara sıra bu pozisyonlara yerleştirilmesini beklemek mantıksız olmayacaktır. Yapılandırılmış terk etmenin derin kökleri olması akla yatkındır.

Şempanzelerin ölümün gerçekleştiğinin farkında oldukları düşünülürse, muhtemelen olay sırasında veya çok kısa bir süre sonra, cesetlerin birkaç metre öteye sürüklenmek yerine sanki hala yaşayan bebeklermiş gibi taşındığı durumlar şaşırtıcıdır.

Gombe’de, bir grup yetişkin erkek yeni doğmuş bir bebeğin etini iki saatten fazla yedikten sonra, baskın erkek leşi taşıyarak grup yoluna devam etti. Benzer şekilde, bir bebeğin kadın saldırganlığı nedeniyle ölümünden sonra Goodall, annenin “ertesi gün boyunca cesedi taşıdığını” belirtti. Bir bebek kısa süreli bir hastalıktan öldükten sonra, bir anne, son günlerinde ona gösterdiği özen ve dikkati göstermemesine rağmen, ölümünden sonraki gün onu taşıdı. Günün büyük bölümünde durum böyleydi, ta ki Goodall küçük grubu yakaladığında bebek açıkça terk edilmişti.

Anne ve kardeşler, bebeklerin öldüğünün farkında oldukları halde, cesetlerini özenle taşımaya devam ediyorlarsa, ya alışkanlık sınırlarından kurtulmak için (bu durumda yavru taşımak) ek süreye ihtiyaç duyarlar ya da ifadesine katılırlar. yas.

İkincisinin daha olası olması akla yatkındır; bebekler genellikle annelerinin kürküne yapıştıkları için, bu bence sadece annelik içgüdülerinin düşüncesizce tutulmasıyla ilgili olamaz. Bunun yerine, bunun birkaç gün içinde meydana gelen bir ayrılma eylemi olduğunu öne sürüyorum.

Bu tür kopuklukların kökenleri, alışılmış faaliyetlerden kaynaklanabilir ve şempanzeler arasında bunun özellikle karmaşık bir gelişimine başvurmaya gerek yoktur, ancak yeni bir davranış biçimi açıkça ortaya çıkmıştır. Kabul etmek gerekir ki, herhangi bir bariz kültürel süsleme olmadan gerçekleşir ve bu nedenle bir müfreze ritüeli değildir, ancak zaten önemli derecede bir morg faaliyetini temsil eder.