Suya Atmak – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Suya Atmak

Vücudun atılmasında suyun rolü de önemliydi. Hristiyanların cesetleri, öldükten sonra nehirlerden veya kirli sulardan kurtarıldı. Saint Petronilla’nın (isimsiz) arkadaşlarından biri kanalizasyona atıldı; ve Aziz Nikodim kurşun sopalarla dövülerek öldürüldü ve cesedi Tiber Nehri’ne atıldı.

Her iki ceset de alındı ​​ve diğer Hıristiyanlar tarafından onurlu bir şekilde gömüldü. Aziz Barnabas, boynuna bir ip geçirilerek şehirden sürüklenerek ve diri diri yakılarak öldürüldü. Öyle olsa bile, ona zulmeden Yahudiler tatmin olmadılar. “Denize atmak için kemiklerini kurşun bir vazoya koydular” ama yandaşları kalıntıları aldı.

Bazen insanlar o kadar kötüydü ki, suyun iblisleri bedeni reddetti. Ortaçağ metinlerinde son derece kötü olarak tasvir edilen Pontius Pilate’nin cesedi, büyük bir taşla ağırlaştırıldı ve ardından Tiber Nehri’ne atıldı. Bununla birlikte, nehrin kötü ruhları onun dinlenmesine izin vermedi ve “onunla eğlendi, onu suya daldırdı ve havaya kaldırdı.” (Bu, yetiştirilen Aziz Christina ile karşılaştırılabilir.) 

Pontius’un etrafa savrulan bedeninin canlı izlenimi, bedenin hareketsiz yattığı ve yerin altında durduğu normal bir cenaze töreniyle doğrudan zıtlık oluşturuyordu. Cesedin savrulması aynı zamanda ‘suda müthiş sel ve havada şimşekler, fırtınalar ve dolu taşları ve halk arasında yaygın bir panik patlamasına’ neden oldu.

Beden sadece sürekli hareket halinde değildi, dünyanın doğal düzenini alt üst etti: sakinlikten sel ve fırtınalara. Romalılar bu nedenle cesedi Tiber’den çıkardılar. ‘Cehenneme giden yol’ olarak tercüme edilen Vienne’e küçümsenerek götürüldü ve Rhône Nehri’ne atıldı.

Orada yine “kötü ruhlar” aynı rahatsızlıklara neden oldular, bu yüzden halk cesedi defnedilmek üzere Lozan topraklarında taşıdı ve bazılarının “şeytani entrikaların kendilerini hâlâ hissettirdiği” dağlarla çevrili bir çukura gömdü.

Jacobus hikayenin doğru olmadığının farkındaydı – son cümlesi şuydu: “Şimdiye kadar yukarıda bahsedilen uydurma tarihten alıntı yaptık: hikayenin anlatılmaya değer olup olmadığına okuyucu karar versin”. Ancak, doğru olması gerektiği için söyledi. Pilatus ve diğer kötü insanlar, barışçıl ve normal bir cenaze törenine sahip olamazlardı: kötülükleri yaşamda olduğu kadar ölümden sonra da sergilenmeliydi.

Boğulmanın neredeyse tamamen evrenselliği, Hristiyan olmayanlarla bağlantılı olması, bir Hristiyan’ın kelimenin tam anlamıyla boğulduğu bilindiğinde bazı sorunlara neden oldu. Edebi gerçek, manevi gerçekle çatıştı. En dikkat çekici örneklerden biri, Muhterem Bede’nin Amfleat Körfezi’nde boğulan rahip Peter’la ilgili öyküsüdür.

Bede, yalnızca Hıristiyan olmayanların tutarlı bir şekilde boğulduğu genel temasını izledi, ancak Peter’ın ölümü bir soruna neden oldu. Bunu çözmenin tek yolu bir mucizeydi. Bede, Peter’ın cesedinin kıyıda nasıl bulunduğunu anlattı – boğulduktan sonra cesedi bulmak olağandışı bir şeydi ama sakinler ona layık olmayan bir cenaze töreni yaptılar çünkü onun kim olduğunu bilmiyorlardı. Peter’ın onurlu bir şekilde gömülmesi gerektiğini belirtmek için göksel bir ışık gerekiyordu. Mucize, Bede’nin Kıta’da bulunduğu çok az sayıdaki mucizeden biri olduğu için de önemliydi.

Kırşehir Mezar Taşı Fiyatları
Kırşehir Mezarlıklar Müdürlüğü
Rışvan Köyü Mucur
Kırşehir Belediyesi duyurular
Kırşehir Cenaze İlanları
Kırşehir de ölüm Haberleri
Mucur son dakika ölüm haberleri
Çiçekdağı vefat edenler

Ölüm nedeni olarak gök gürültüsü, şimşek ve deprem her zaman kötü insanlar için ani ve şiddetli bir ceza olarak tasvir edilmiştir. ‘Aziz Andrew’un Yaşamı’nda, bir anne oğlunu yanlışlıkla onunla ensest yapmakla suçladı. Oğlu destekleyen Andreas Tanrı’ya dua etti, bunun üzerine büyük bir gök gürültüsü tüm suçlayanları dehşete düşürdü, bir deprem onları yere fırlattı ve anne ‘yıldırım çarptı, buruştu ve kül oldu’.

Aziz Agnes’in üvey kız kardeşi Emerentiana, bir grup pagan tarafından taşlanarak öldürüldükten sonra, “Tanrı bir anda şimşek ve gök gürültüsüyle bir deprem gönderdi ve çok sayıda pagan telef oldu. Tanrı’nın gazabı, ani, korkutucu, yaygın olarak ilan edilen (gök gürültüsü aracılığıyla) ve son derece yönlü (şimşek tarafından) olarak tasvir edildi.

‘Aziz George’un Yaşamı’nda, yangın ve depremin birleşimi tapınakları, putları ve rahipleri yok etti. ‘Saint Ambrose’un Hayatı’nda zengin bir adam, başına hiçbir şey gelmediği için övündü, bunun üzerine bir deprem onu ​​yuttu ve arkasında hiçbir iz bırakmadı. ‘Aziz Matthias’ın Yaşamı’nda depremlerin neden pagan ölümleriyle bağlantılı olduğuna dair gerçek bir açıklama yapıldı. Bazı kimseler onun vaazına inatla karşı çıkınca, onlara şöyle dedi: “Size haber veriyorum, cehenneme diri diri gideceksiniz!” Ve yer açıldı ve onları yuttu.

Kelimenin tam anlamıyla Cehenneme inmek, Hıristiyan olmayanlarla bağlantılı daha büyük bir temanın, yani düşmenin bir parçasıydı. Falling’in İncil’de bu kadar iyi paralellikleri yoktur, ancak bulunabilirler: Jezebel bir pencereden atıldı ve öldü. Anglo-Sakson eserlerinde, azizler, onları fırlatmaya çalışan şeytanlar tarafından işkence gördü.

Şeytanlar Cuthbert’i yüksek bir kayadan atmaya çalıştı ve Guthlac, şeytanlar tarafından kara bataklığın çamurlu sularına atıldı. Hristiyanlar düşerse, bir mucizeyle kurtulabilirlerdi: Hexham’da kiliseyi inşa eden bir duvarcı, “çok yüksek bir zirveden kaydı… taş bir kaldırıma çarptı”, bunun üzerine diğer duvarcılar onun öldüğünü düşündüler. Kiliseye götürüldü ve Aziz Wilfrid tarafından dua edildi ve böylece yeniden canlandı.

“Rood’un Rüyası” şiirindeki haç, “Yere çökmeye ve yeryüzüne düşmeye cesaret edemedim, ama sımsıkı durmak zorundaydım. Rood Mesih’i desteklediğinden, düşmemekle Hıristiyan olmak arasında doğrudan bir bağlantı kuruldu.

Hem boğulma hem de düşme anlam bakımından tutarlıydı: daha karmaşık bir tema ateş ve yanmaydı. Cynewulf, ‘Elene’ adlı şiirinin sonunda bir açıklama yaptı. Cynewulf, Tanrı’nın dünyayı nasıl ateşle yok edeceğini ve ruhların üç gruba ayrılacağını anlattı. İlk grup, alevin üst kısmında, hoş bir şekilde sıcak olan kısmında olacak olan erdemli ve kararlı kişiler olacaktır.

Günahkar alevin ortasına atılarak cezalandırılacaktır. Son grup, alevin pençesinde sonsuza kadar bağlı kalacak olan lanetli (kiralık leodhatan, satır 1300) olacak. Bu kategoriler ölüm yöntemleri için de geçerlidir. Ateş kutsal nesneleri veya insanları yakamaz.

‘Daniel’ şiirinde, üç İbrani ‘saçma bir şekilde büyük’ ​​bir ateşe atıldı, ancak onlara göre ‘yaz mevsiminde, gündüz yağmur damlaları serpildiğinde, şiirde de kullanılan bir motif’ gibiydi. Juliana. Alevler kutsala zarar veremezken, günahkarı öldürebilir; Hem “Daniel”de hem de “Juliana”da alevler fırının dışındaki kafirlerin üzerine döndü ve onları yaktı.