Vakalar – Mezar Yaptırma – Mezar Yaptırma Fiyatları – Mezar Modelleri Fiyatları – Mezar Fiyatları Ankara – Tek Kişilik Mezar Fiyatları

Vakalar

Ortaçağda vakaların büyük çoğunluğunda, bir rahip ölümde hazır bulunurdu. Varışta rahip, ölmekte olan kişinin önünde haç tutma hareketiyle başlayan Ordo Visitandi’yi başlattı. Bunun iki sonucu oldu. Birincisi, kişiyi rahatlatmak ve Mesih’in orada “kucaklamak için uzatılmış kollarla, günahkarı öpmek için başı eğik, delinmiş tarafı kalbini sınırsız sevgiyle açığa vurarak” asılı olduğunu göstermekti.

İkinci sonuç, ruhu bekleyen şeytanları uzaklaştırmaktı. Bu, ölmek üzereyken etrafı şeytanlarla çevrili olan Shrewsbury’den bir Fransisken rahibi örneğinde olduğu gibi, çok iyi kanıtlandı. Pencerelerden ve kapılardan içeri girdiler ve ona cevaplayamayacağı sorular sordular. Sadece ölmekte olan keşiş bir haç verildiğinde iblisler kaçtı.

Rahip daha sonra “yedi sorgulama” olarak bilinen yedi sorudan oluşan bir dizi soracaktı: 1) Ölen kişi inanç maddelerine ve Kutsal Yazılara inanıyor ve sapkınlığı reddediyorsa; 2) Tanrı’yı ​​gücendirdiğini kabul edip etmediği; 3) günahlarından pişman olup olmadığı; 4) değiştirmek isteyip istemediğini ve eğer Tanrı ona daha fazla zaman vermiş olsaydı, lütfuyla bunu yapardı; 5) tüm düşmanlarını bağışlayıp affetmediği; 6) tüm tatmini sağlayıp sağlayamayacağı; ve son olarak, ‘Mesih’in senin için boyadığına ve Mesih’in tutkusunun erdemi dışında asla kurtulamayacağına tam olarak inanıyor musun ve sonra, “Tanrı’ya gücün kadar şükrediyor musun?” diye sorardı.

Sadece İblis’in herhangi bir günahtan veya yanlış inançtan yararlanabileceği inancı değil, aynı zamanda ölümde itiraf edilmeyen herhangi bir günahın Son Yargıda tüm bir araya getirilmiş evrenin önünde açıklanacağı inancı olduğundan, sorgulamanın titiz olması amaçlandı.

Bu sorulardan sonra, aşırı kutsallık ve ayin (viaticum denir) verildi. Ölen kişinin daha sonra, bedensel ölüm gerçekleşene kadar yaşam ve ölüm arasındaki gölge bir dünyada olduğu düşünülüyordu.

Aşırı kutsallığın kutsanması, ‘hem bedene hem de ruha sağlık veren’ olarak kabul edildi. Aynı zamanda cesedin Şeytan tarafından kullanılmasından da kurtardı: Mirk, Şeytan’ın mesh edilmemiş bir cesedi nasıl aldığını ve onu bir kasabada dolaşarak halkı şaşkına çevirdiğini anlattı. Dindar bir münzevi bile, ruhu kurtarılsa bile güvende değildi, İblis onun meshedilmiş cesedi üzerinde güç kazandı.

Bursa mezar yeri fiyatları 2021
Bursa Mezar Yeri sorgulama
Bursa mezar yeri fiyatları 2020
Bursa Hamitler Mezar fiyatları 2021
Defin Yeri sorgulama
Bursa Vefat Edenler Listesi
Bursa Hamitler Mezarlığı
Bursa Mezarlıklar Müdürlüğü

Durandus, meshetmeyi ve ona uygulanan kuralları açıkladı: başkaları bulunamazsa tek bir rahip tarafından yönetilebilirdi (bu, normalde iki veya daha fazla kişi tarafından yönetildiğini gösterir); kişi en az 18 yaşında olmalıdır; hasta bir kişi yılda sadece bir kez meshedilebilirdi (birçok kez hasta olsa bile); ve istenmeli ve kimseye zorlanmamalıdır.

Ayrıca, önceden belirlenmiş bir yağlama yöntemi vardı – yağ, vücudun veya uzuvların birçok bölümüne, özellikle de “beş duyunun esas olarak bulunduğu” başa uygulanmalıdır. Kişi doğrulandıysa, alın değil, tapınaklar meshedilmelidir.

Bir rahibe farklı davranıldı ve avuç içleri (‘iç’) değil, ellerinin arkaları meshedilmeliydi, çünkü ‘onlar, atanması sırasında içeriden meshedildi’. Durandus sonunda iyileşen veya ölen meshedilmiş bir kişiye ne olması gerektiğini ele alıyor. Kişi iyileşirse, ‘meshedilmiş yerler yıkanmalı ve kullanılan su ateşe atılmalıdır’; ama adam ölürse, ‘bedeni yakın zamanda emildiği için yıkanmamalıdır.

Son ayinler için İncil’deki gerekçe, Rab’bin hastaları kaldıracağını belirten James’in Mektubu, Bölüm 5, 14-15’ten geldi. Bu, aşırı işlevin uygulanmasının günahların bağışlanmasını sağladığı anlamına geliyordu. Mesh etme, konuşamayan veya itirafta bulunamayan insanların günahlarını da bağışladı. Son ayinlerin önemi iki yönlüydü: ilki, kişinin Mesih’e ve Kilise’nin öğretilerine tam olarak inandığını göstermekti; ikincisi, ruhu, yakında saldıracak olan şeytanlara dayanacak şekilde güçlendirmekti.

Ölen kişinin çevresinde genellikle rolleri olan rahip, aile, arkadaşlar ve doktorlar gibi birçok insan vardı, ancak ölmekte olan kişinin de aktif bir rol alması bekleniyordu. Belirli zamanlarda, kişiden sorulara veya eylemlere standart veya kalıplaşmış bir şekilde yanıt vermesi bekleniyordu. Henry VII’nin durumunda ‘göğsünün birçok vuruşu ve dayak’ olarak ifade edilen, özellikle hürmet ve alçakgönüllülük olmak üzere gerçek duyguların gösterilmesi de bekleniyordu.

Ölen kişi seyirci değil, kilit oyuncuydu. İyi ölmek o kadar önemliydi ki, (Ars Moriendi olarak adlandırılan) kılavuzlar, ruha fayda sağlayacak şekilde “iyi” bir ölümün “zanaatını” tanımlamak için yazılmıştır. Bu kılavuzlar çok popülerdi ve aralarında içerik farklılıkları olmasına rağmen aynı temaların çoğunu takip ediyordu.

Ölüm yaklaştıkça, kılavuzlar ruh için dua etmek ve hastalara öğüt vermek için “özel bir arkadaşa” sahip olmanın “en gerekli” olduğunu tavsiye etti. Arkadaş ayrıca ölmekte olan kişiye Tutku’yu hatırlatabilir veya azizlerin bazı hikayelerini okuyabilir ve en azından bir haçın görünür olduğundan emin olabilir. Zayıflamış ruha saldırmayı bekleyen kötü ruhları daha da caydırmak için, ölen kişinin üzerine kutsal su serpilebilirdi.

Hem ölen kişi hem de arkadaş, fiziksel acıyı da dindirecek dualar ederek daha fazla yardımcı olabilir. Ağlamanın ve ağlamanın ölüm anında kabul edilebilir olduğu, insanların Margery Kempe’ye verdiği tepkiyle gösterilir, çünkü “hayatları boyunca onun ağlamasını veya ağlamasını sevmeseler de, ölecekleri zaman hem ağlamasını hem de ağlamasını istediler ve ve öyle yaptı.

Ölüm döşeğindeki diğer kişiler arasında vasiyetname yazacak biri -çünkü gördüğümüz gibi vasiyetler genellikle ölümden kısa bir süre önce yapılırdı- ve aile üyeleri olabilir. Bu nedenle ölüm yatağı sahnesi, potansiyel olarak çok sayıda insan tarafından aksiyonla doluydu ve bazı kılavuzlar, ölmekte olan kişinin dikkatinin dağılmasına karşı uyarıldı.

Malmesbury’li William, Chartres Piskoposu Fulbert ölürken, o kadar çok insanın evi ziyaret ettiğini ve hepsini alacak kadar yer kalmadığını kaydetti. Caesarius, bir manastırda kardeşlerin nasıl “alay halinde” başucuna gitmediklerini, bunun yerine “tıpkı koşarlarken, yatağın yanında belirli bir sıra olmadan durduklarını” anlatır. 12. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, keşişlerin daha düzenli bir tören alayı içinde başucuna gelmesiyle bu durum değişmiş gibi görünüyor.